Συνέντευξη στην Κάλλια Βαβουλιώτη
Πριν γνωρίσω την Joanna Drigo την είχα φανταστεί να έχει βγει από τις δεκαετίες του '60 και του '70 με έναν κρυφό πόθο να έχει βρεθεί σε κάποιο Woodstock . Αντισυμβατική, ονειροπόλα, σχεδόν αιώνια έφηβη με τα τραγούδια της να διακατέχονται από έναν γλυκό δυναμισμό, μία μελαγχολική ευαισθησία, και indie στοιχεία η Joanna Drigo που αγαπήσαμε μέσα από την "Αλλεργία στις δεσμεύσεις" ίσως το πιο χαρακτηριστικό τραγούδι που συνοδεύει τις νεανικές ερωτικές μας απογοητεύσεις - μέχρι την "Βίκυ" και τον "Ναρκισσιστή" εώς το πιο πρόσφατο "Θα προτιμούσα" που χαρακτήρισε όλα όσα θα θέλαμε να κάνουμε όντας "φυλακισμένοι" στην καραντίνα μέχρι και το σημερινό "Foolish Game" που αποτελεί προάγγελο ενός album, μας υπενθυμίζει πως για να γίνουν τα όνειρα πραγματικότητα δεν πρέπει να μιλάς για αυτά.
Joanna καλωσήρθες στο Pause. Πως σε βρίσκουμε αυτή την περίοδο;
Καλώς σας βρήκα! Με βρίσκετε σε μία πολύ δημιουργική φάση! Μαζί με την πολύ ταλαντούχα ομάδα που συνεργάζομαι, τους SPRING TR3E, τελειώνουμε ένα άλμπουμ, του οποίο προάγγελος ήταν και το τραγούδι Foolish game, που κυκλοφόρησε τον Ιούλιο. Επίσης, ένα πολύ σημαντικό γεγονός είναι η ανάδειξη μου στους 5 επικρατέστερους υποψήφιους για τον διαγωνισμό της Eurovision, με ένα ολοκαίνουριο κομμάτι φτιαγμένο ειδικά για αυτόν τον λόγο. Βρίσκομαι σε αναμονή για τα αποτελέσματα!
Aς γυρίσουμε λίγο πίσω στο χρόνο. H οικογένεια σου έπαιξε ρόλο στην ενασχόληση σου με τη μουσική;
Πιθανόν και να έπαιξε κάποιο ρόλο. Παρόλο που δεν έπαιζαν κάποιο όργανο, άκουγαν και οι δύο μουσική, οπότε είχα κάποια ερεθίσματα από μικρή ηλικία. Θεωρώ πάντως ότι είχα ιδιαίτερη έφεση γιατί με ενδιέφερε έντονα το να ακούω μουσική από μικρή.
Ποιοι καλλιτέχνες αποτέλεσαν τις επιρροές σου; Και τι ξεχώρισες στον καθένα;
Το αστείο με τις επιρροές, είναι ότι εν τέλει δεν μπορείς να γνωρίζεις ποιος σε επηρέασε στον τρόπο που γράφεις. Από Θεοδωράκη και Σαββόπουλο που άκουγαν οι γονείς μου, τους Πυξ Λαξ, στην αγαπημένη μου τραγουδοποιό την PJ Harvey, τους υπέροχους στίχους του Dylan, τα ευφυέστατα rock riffs της grunge σκηνής με τους Nirvana, Pearl Jam και Soundgarden, έως την πολύπλοκη μελαγχολία των Radiohead με τα υπερβατικά φωνητικά τους. Θα ήμουν πολύ χαρούμενη αν μπορούσα να πω ότι έχω κρατήσει κάτι στην μουσική μου από όλους αυτούς.
Πως ξεκινάς τη μέρα σου;
Ξυπνάω νωρίς και θέλω τουλάχιστον μία ώρα να πιω καφέ για να μπορέσω να ξεκινήσω με τις δουλειές που έχω.
Διάβασα για τη υποψηφιότητα σου και πρόκριση σου ανάμεσα στους πέντε καλλιτέχνες που θα διαγωνιστείτε για να γίνει η τελική επιλογή του/της καλλιτέχνη που θα μας εκπροσωπήσει στη Eurovision. Θέλεις να μας πεις περισσότερα για το τραγούδι σου και αυτή την εμπειρία;
Ήταν μια ιδέα που μας ήρθε ξαφνικά (με την SPRING TR3E) και μας ενθουσίασε η ιδέα. Το τραγούδι γράφτηκε σχεδόν με μαγικό τρόπο και όταν δε μας ειδοποίησαν ότι βρίσκομαι στην τελική πεντάδα, μας γέμισε τεράστια χαρά.
Πως έχει αλλάξει η Joanna από την εποχή «της αλλεργίας στις δεσμεύσεις» μέχρι την εποχή του «Foolish game»;
Έχει γίνει πιο στωική σίγουρα, έχει ωριμάσει αρκετά γιατί έχει ζήσει αρκετές εμπειρίες και σίγουρα έχει δυναμώσει.
Ακούγοντας τα τραγούδια σου, είμαι σχεδόν σίγουρη ότι είσαι μία ονειροπόλα αντισυμβατική καλλιτέχνης που διακατέχεται από έναν ευαίσθητο δυναμισμό. Πως θεωρείς ότι σε βοήθησαν αυτά τα στοιχεία στην καλλιτεχνική σου πορεία;
Πολύ εύστοχα επισημαίνεις την ονειροπόληση. Πολλές φορές δεχόμουν παρατηρήσεις από τους γύρω μου ότι «δεν πρόσεχα», γιατί έτρεχε ο νους μου αλλού. Όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο ότι το νόμισμα έχει δύο όψεις. Δηλαδή ότι κάποια χαρακτηριστικά που μπορεί να έχεις και φαινομενικά να είναι δυσλειτουργικά για την ζωή σου, να λειτουργούν ευεργετικά σε άλλους τομείς. Το να μην προσέχεις τί σου λένε σημαίνει πιθανότατα ότι κάποιο άλλο ερέθισμα σε έχει απορροφήσει, που είναι πολύ πιο ενδιαφέρον για εσένα, για την ψυχή σου... Πάντως σίγουρα δεν θα ήμουν κατάλληλη για ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας!
Κάνεις όνειρα και αν ναι ποια είναι αυτά;
Δεν πρέπει να λες τα όνειρα σου, αν θέλεις να πραγματοποιηθούν.
Πως άλλαξε ο covid την δική σου ζωή είτε σε προσωπικό είτε σε καλλιτεχνικό επίπεδο;
Ραγδαία. Στην αρχή η απομόνωση βοήθησε σε πολλούς τομείς, έγινε και εσωτερικό ξεσκαρτάρισμα. Από ένα σημείο όμως και μετά, επειδή είμαι και κοινωνική, δεν άντεχα να μην βλέπω ανθρώπους, να μην βλέπω μαγαζάκια ανοιχτά και κίνηση στους δρόμους. Και κυρίως, δεν άντεχα να μην ακούω ζωντανή μουσική! Καλλιτεχνικά παρόλα αυτά βοήθησε πολύ, γιατί υπήρχε χρόνος για γράψιμο.
Που βρίσκεις έμπνευση;
Στους ανθρώπους, στην συμπεριφορά τους. Με αφετηρία αυτό βρίσκω ένα τρόπο να εκφράσω τί σημαίνουν όλα αυτά μέσα μου, τί αντίκτυπο έχουν σε μένα.
Κυρίως μέσο επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους, αλλά και με τον εαυτό μου.
Από τα δικά σου τραγούδια, υπάρχει κάποιο που ξεχωρίζεις ή που αγαπάς λίγο περισσότερο και γιατί;
Μου αρέσουν στοιχεία σε κάθε τραγούδι. Όπως επίσης υπάρχουν και τραγούδια μου που δεν μου αρέσουν πια. Αλλά καταλαβαίνω ότι την στιγμή που τα έγραφα, τα χρειαζόμουν.
Θα ήθελα να μου διηγηθείς μία ιστορία που δεν γνωρίζουμε και κρύβεται πίσω από κάποιο τραγούδι σου.
Είναι μια ιστορία που λέω και στα λάιβ και προλογίζω την «Αλλεργία στις Δεσμεύσεις». Ότι το τραγούδι αυτό το έγραψα μετα από μια ερωτική απόρριψη που είχα εισπράξει. Και όταν το τραγούδι τελικά κυκλοφόρησε και ακούστηκε, θυμάμαι με είχε καλέσει στο τηλέφωνο αυτός για τον οποίο έγραψα το τραγούδι και μου είχε πει ότι του άρεσε το κομμάτι και άρεσε και στην κοπέλα του πολύ!
Δεδομένου του ότι είσαι γυναίκα καλλιτέχνις, που μάχεται για την πορεία και την καριέρα της σε έναν πολύ απαιτητικό χώρο, αυτό των τεχνών γενικότερα και της μουσικής ειδικότερα, πως φάνηκε στα δικά σου μάτια το κίνημα #metoo στην Ελλάδα;
Προσωπικά δεν είχα ποτέ κάποια δυσσάρεστη εμπειρία στον χώρο. Εκτός χώρου είχα. Είναι δύσκολες εμπειρίες αυτές και όσο μικρότερος είσαι τόσο πιο δύσκολο πιστεύω είναι να τις αντιμετωπίσεις και να τις ξεπεράσεις. Πρέπει να απονέμεται δικαιοσύνη σε τέτοιες περιπτώσεις, πιστεύω ότι βοηθάει ιδιαίτερα το ίδιο το άτομο.
Θα ήθελα να μου διηγηθείς μία αλησμόνητη εμπειρία (αστεία ,συγκινητική κλπ), που βίωσες χάρη στη μουσική.
Μία πολύ συγκινητική εμπειρία που είχα ήταν κατά την διάρκεια μιας ζωντανής εμφάνισης που είχα στα Κύθηρα. Υπήρξε ένα μυσταγωγικό σημείο, που ο κόσμος σχεδόν δεν σάλευε, η πανσέληνος μας φώτιζε και ξαφνικά μια χορεύτρια από το πουθενά άρχισε να χορεύει όσο τραγουδούσα το “Nothing compares to you” της Sinead O’Connor. Δεν μπορώ να μεταφέρω τον ηλεκτρισμό της σκηνής με λόγια, μόνο την ανάμνηση.
Ζούμε σε μια μεταβατική εποχή, που τα παλαιότερα κανάλια επικοινωνίας συνυπάρχουν μαζί με τα νέα που γεννιούνται. Δεν έχει επέλθει ακόμα κάποια ισορροπία, δεν έχει παγιωθεί ένας νέος τρόπος επικοινωνίας με τον κόσμο. Δεν πρέπει να αποθαρρύνονται σε καμία περίπτωση. Ο καθένας πρέπει να κάνει αυτό που οφείλει στον εαυτό του.
Πως είναι μία ιδανική μέρα για την Joanna Drigo;
Με ήλιο. Και εξαρτάται την διάθεση. Άλλες φορές απολαμβάνω να κάθομαι σπίτι και άλλες θέλω πολύ να κάνω βόλτες με φίλους, να τρώμε μαζί και να συζητάμε.
Ο Έριχ Φρομ είχε πει « Η δημιουργικότητα απαιτεί να έχουμε το θάρρος να εγκαταλείψουμε βεβαιότητες». Στην δική σου περίπτωση ισχύει κάτι τέτοιο;
Δεν είμαι σίγουρη αν καταλαβαίνω καλά τί εννοεί, πάντως σίγουρα όταν δημιουργείς εκτίθεσαι και πάνω από όλους στον εαυτό σου. Βλέπεις το δημιούργημα σου σαν παρατηρητής. Αν είσαι ειλικρινής, μπορεί και να καταλάβεις τί δεν σου αρέσει, που μπορεί ίσως να πίστευες ότι το έχεις κάνει όσο καλύτερα μπορούσες.
Αν είχες μια χρονομηχανή και έπρεπε να επιλέξεις ποια χρονική στιγμή και τόπο θα επισκεφθείς ώστε να μείνεις εκεί, που θα σε συναντούσαμε;
Το 70. Στην Ελλάδα.
Τα σχέδια σου για το μέλλον;
Θα σας τα αποκαλύψω εν καιρώ.
Joanna Drigo, σ’ευχαριστούμε θερμά για όσα μοιράστηκες μαζί μας! Σου ευχόμαστε να είσαι υγιής πάντα, η Μούσα να σκορπά απλόχερα έμπνευση και ο δρόμος σου να είναι γεμάτος όνειρα και χαρά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου