Ο επιλεκτικός ανθρωπισμός δεν είναι ανθρωπισμός | Κάλλια Βαβουλιώτη

Πολλές φορές νομίσαμε την ιδιαιτερότητα μας για κουσούρι. Αλήθεια σας το λέω. Μας έκαναν να νομίζουμε πως είμαστε σαχλές επειδή γράφουμε "ποιηματάκια". Μετά οι φίλοι μας, οι πολλοί καλοί, οι πάρα πολύ καλοί, εκείνοι που κρατάμε μέχρι τώρα και δεν μας έκριναν για ευαισθησίες και για ατοπήματα έτυχε να είναι γκέι. Άλλοι υποτιμητικά με μία απαξιωτική γκριμάτσα στο σχολείο -τους φωνάζαν αδερφές. Κάποιοι έσπευσαν να μας πουν, τι θα πει ο κόσμος που τον κάνεις παρέα τον Χάρη; Δεν πτοηθήκαμε. Έτσι του κεφαλιού μας πορευτήκαμε και εξακολουθούμε να το κάνουμε.

    Αλήθεια λένε ότι ρατσισμό και διάκριση δεν αναγνωρίζουν τα παιδιά, μα μονάχα οι μεγάλοι. Δεν ξεχωρίζουν Αλβανούς και μαύρους και ξένους και γκέι και άσχημους και χοντρούς μέχρι να ακούσουν αυτούς τους χαρακτηρισμούς από τους μεγάλους. Είτε είναι οι γονείς, οι θείοι, οι φίλοι της μαμάς και του μπαμπά ή κάποια δασκάλα. Δεν ξεχωρίζουν άριστους και κακούς μαθητές. Με καθαρή την καρδιά, σχεδόν διάφανη κοιτούν τον άνθρωπο- και ξέρουν πάλι ακόμα και αν αυτός είναι ο νταής, να δίνουν ευκαιρίες. Αλήθεια σας το λέω, μπορεί όχι πάντα, όχι πάντοτε αλλά υπάρχουν πολλά παιδιά που σέβονται τα διαφορετικά παιδιά και δίνουν ευκαιρίες.

Αυτά τα παιδιά κάθε μέρα σε κάποιο σχολείο βγάζουν τον χαρακτήρα τους μέχρι να τον βγάλουν στις σχέσεις, στις σπουδές, στη δουλειά ως ενήλικες. Πολλές φορές όταν κάτι σοβαρό συμβαίνει σκέφτομαι λύσεις - πολλές δεν το κρύβω έχουν την ρίζα στο σχολείο. Τα παιδιά όμως τα ξέρουν όλα πριν καν τα σκεφτούμε εμείς, Αν όμως υπήρχαν σχολεία ενηλίκων- αυτό θα ήταν το πρώτο μάθημα. Δεν νοείται ανθρώπινο γένος δίχως ανθρώπινα δικαιώματα. Δίχως ανθρωπιά χωρίς όρους.

Ανθρωπισμός δεν θα πει ανταλλαγή. Δεν σου κάνω καλό επειδή μου έκανες και εσύ. Ανθρωπισμός δεν γίνεται να υπάρχει αλά καρτ. Ανθρωπισμός δεν σημαίνει ότι επειδή έχω τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου - είμαι και ανθρωπιστής. Και προσέξτε γιατί αυτό δεν είναι ένα απλό παιχνίδι λέξεων. Από την Magna Carta Libertatum και την ανάγκη για αποτύπωση κάποιων ελευθεριών  μέχρι την Ευρωπαική Συμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δεν μπορεί να νοηθεί ανθρώπινο σύγχρονο γένος δίχως ελευθερίες νομικά κατοχυρωμένες και δικαιώματα. Και τι μας νοιάζει θα μου πεις φίλη μου και μας ζαλίζεις;

Ζούμε στην εποχή των συγκρίσεων φίλε μου, θα σου πω. Και στην εποχή του "ναι μεν αλλά" επίσης. Σε κάθε θέμα. Σε κάθε διάσταση θέματος. Αλλά αυτό το "ναι μεν αλλά"- δεν μας φτάνει και να μας συγχωρείς για τις απαιτήσεις τις πολλές.

  Στην λαίλαπα που ζούμε, ήρθε και μία νέα σύγκριση - ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που απασχολούν πολύ έντονα την επικαιρότητα, εκείνη του φερόμενου ως δράστη σε κατά συρροήν παιδοβιασμούς   σκηνοθέτη Δ. Λ και του καταδικασμένου εγκληματία σε 11 φορές ισόβια για αρκετές δολοφονίες  Δ. Κ. Ο Δ. Κ εδώ και αρκετές μέρες κάνει απεργία πείνας προκειμένου να ικανοποιηθεί το αίτημα του να μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού από τις φυλακές Λαμίας όπου κρατείται με αποτέλεσμα την δεδομένη χρονική στιγμή έχοντας αφαιρέσει και τον ορό ενυδάτωσης η ζωή του να κρέμεται από μία κλωστή.

Μάλιστα, σε μία προσπάθεια της κοινής γνώμης να μην υπάρξει νεκρός απεργός πείνας εντός του κράτους μας- τις προηγούμενες μέρες έγινε παρέμβαση πολιτών στην σελίδα της Προέδρου της Δημοκρατίας για να παρέμβει και εκείνη μέσα από τον θεσμικό της ρόλο έτσι ώστε να μην γίνει η Ελλάδα η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θα έχει νεκρό απεργό πείνας μετά από μία 40ετία.

Κάποιοι - αναρωτήθηκαν αν όσοι έγραψαν για την διάσωση του απεργού πείνας Δ.Κ θα έκαναν το ίδιο αν στην θέση του βρισκόταν ο  "γνωστός θεατράνθρωπος" Δ.Λ. 

Αν θέλουμε να μιλάμε για Ανθρώπινα Δικαιώματα, τα οποία περιλαμβάνουν και δικαιώματα των φυλακισμένων, σε ένα σύγχρονο, πολιτισμένο και κράτος δικαίου, δίχως τάσεις ρεβανσισμού ούτε του ίδιου του κράτους αλλά ούτε και της κοινής γνώμης - τότε ναι οποιοσδήποτε και να ήταν ο κρατούμενος ή καταδικασμένος, για οποιοδήποτε έγκλημα με βάση την νομική απαρχή του ανθρωπισμού - που δεν είναι άλλη από την αρχή της ουδετερότητας, ναι θα επιθυμούσαμε και πάλι να μην υπάρξει νεκρός απεργός πείνας - γιατί τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι υπεράνω κομματικής ταυτότητας και ιδεολογίας του εκάστοτε καταδικασμένου.

Έτσι λοιπόν, όπως αν βρεθείς σε μία εμπόλεμη ζώνη και ανήκεις πχ. στο πλήρωμα του Ερυθρού Σταυρού με βάση το Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο και την αρχή της ουδετερότητας οφείλεις να περιθάλψεις όποιον έχει ανάγκη, άσχετα αν ανήκει στην πλευρά των επιτιθέμενων ή των αμυνόμενων, ανεξαρτήτως στρατοπέδου. Ή αν ο βιασμός χρησιμοποιείται ως όπλο πολέμου, πάλι έχεις καθήκον να περιθάλψεις και τον βιαστή και τον βιαζόμενο. Γιατί ο Ουμανισμός θέτει σε προτεραιότητα την ανθρώπινη ζωή- ανεξαρτήτου φυλής, γλώσσας, χρώματος, σεξουαλικής προτίμησης, θρησκείας, ή σφαλμάτων.

Τα παιδιά τον έδειχναν τον δρόμο από πάντα, εμείς τον ξεχάσαμε.

Άλλωστε όπως η επιλεκτική δικαιοσύνη, δεν είναι δικαιοσύνη, έτσι και ο επιλεκτικός ανθρωπισμός δεν είναι ανθρωπισμός.

Artwork:"Lives of Palestinian prisoners in Israeli jails " Hafez Omar