Επιμέλεια: Μαρίνα Καρτελιά
Προς την Ημέρα Μνήμης
Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων
του Ολοκαυτώματος
Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων
του Ολοκαυτώματος
Προτάσεις του Σελιδοδείκτη:
Στις αμφιλεγόμενες μέρες της δημοσιογραφίας
Μια πραγματεία για τη δόλια ή αθέλητη παραπλάνηση
την προπαγάνδα του Χίτλερ και το στήσιμο του ευφυολογήματος με εργαλείο τους δημοσιογράφους στις δυο μεριές του Ατλαντικού, γι΄αυτό που όχι μόνο επακολούθησε ως εξόντωση των Εβραίων και το Ολοκαύτωμα,
Μια πραγματεία για τη δόλια ή αθέλητη παραπλάνηση
την προπαγάνδα του Χίτλερ και το στήσιμο του ευφυολογήματος με εργαλείο τους δημοσιογράφους στις δυο μεριές του Ατλαντικού, γι΄αυτό που όχι μόνο επακολούθησε ως εξόντωση των Εβραίων και το Ολοκαύτωμα,
αλλά και χρησιμοποιήθηκε ως τεχνική και ως παραπλάνηση
του δημοσιογραφικού κόσμου για την υποτίμηση
του κακού που θα μπορούσε να κάνει ο Τραμπ.
Για όσους τότε δεν συνέπλευσαν,
και κυνηγήθηκαν ή και απελάθηκαν.
΄Ενα βιβλίο που χρωστάμε στους εαυτούς μας,
δημοσιογράφοι ή μη,
για την ουσία της παραπληροφόρησης
και τα fake news.
ΒΕΡΟΛΙΝΟ 1933
Daniel Schneidermann
[...] Tα γεγονότα. Τα γυμνά γεγονοτα. Τα γυμνά γεγονοτα αναφέρονται· δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει τους Νew York Times ότι απέκρυψαν τα γυμνά γεγονότα. Μόνο που τα γυμνά γεγονοτα δεν αρκούν. Για να αγγίξει μια πληροφορία τις συνειδήσεις, πρέπει να περιέχει και συναίσθημα. Συναίσθημα φανερό, συναίσθημα συγκρατημένο, συναίσθημα καταπνιγμένο. Ο αναγνώστης είναι πάντα σε θέση να αισθναθεί την έστω και συγκρατημένη συγκίνηση του δημοισογράφου που μεταδίδει την πληροφορία. ΄Ομως όσο φρικτή κι αν είναι, μια είδηση που παρατίθεται χωρίς ίχνος συναισθήματος θα σκοτώσει κάθε συναίσθημα και στο πνεύμα του αποδέκτη της. "Αν αυτός που μου μεταδίδει μια φρικτή πληροφορία δεν μοιάζει κι ο ίδιος συγκινημένος, τότε μάλλον λάθος κατάλαβα": νά τι σκέφτεται ο αναγνώστης.[...]
"Πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου, επικρατούσε ευρέως στο υπουργείο Εξωτερικών η πεποίθηση ότι, μακροπρόθεσμα, η μεγαλύτερη απειλή για τις ΗΠΑ ήταν οι κομμουνισμος και όχι ο φασισμος, οπως επίσης και μια αόριστη εντύπωση ότι οι Εβραίοι συνδεόνταν με τον κομμουνισμό".
"΄Αραγε η ιστορία επαναλαμβάνεται; ΄Αραγε ένας νέος ολοκληρωτισμός εκολλάπτεται σήμερα, μπροστά στα μάτια μας, τα τόσο μυωπικά όσο και των δημοσιογράφων της δεκαετίας του 1920, έναν σχεδόν αιώνα νωρίτερα;
Πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε την απίθανη εγκατάσταση ενός συνωμοσιολόγου λαϊκιστή στο Λευκό Οίκο;
Θα έπρεπε να τρέμουμε; Θα έπρεπε να γελάμε;"
"Το να εκφράζεις τις αμφιβολίες σου είναι πειστικότερο
από το να προσπαθείς να επιβάλλεις βεβαιότητες."
"Το Κακό. Πρώτα να το αναγνωρίζεις. Να προσπαθείς να μυριστείς ότι πλησιάζει. Να μην εμπιστεύεσαι ούτε τον εαυτό σου.
Το Κακό είναι όντως το Κακό; Και ύστερα να το ξεσκεπάζεις. Να το κατονομάζεις. Ούτε λίγο, ούτε πολύ. Να μην υπερβάλλεις, ούτε να το υποτιμάς - να το λες με το όνομά του. Πώς να ονομάσεις το ακατανόμαστο;
Και να το καταπολεμάς. Να το καταπολεμάς περιγράφοντάς το. Να το κατονομάζεις για να το καταπολεμήσεις.
Αυτή είναι η δουλειά του δημοσιογράφου."
Mε τους στίχους αυτού του τραγουδιού,
ξεκινάει το βιβλίο,
μιλάει για τους Εβραίους,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου