Αγαπητέ Άγιε Βασίλη | Δέσποινα Γεώργα

 Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,

  Είμαι η Δέσποινα, περπατώ τα 24 χρόνια μου στη γη βαριά και θέλω να μιλήσουμε για τη χρονιά που πέρασε. Ναι, Άγιε Βασίλη, ήμουν καλό παιδί. Όσο καλό παιδί μπορείς να είσαι σε έναν κόσμο που έχει έρθει ανάποδα. Άγιε Βασίλη, κοντέψαμε να σταματήσουμε να πιστεύουμε στα θαύματα. Και πες μου εσύ θα φοράς μάσκα όταν περνάς από τις καμινάδες; Ή να αφήνουμε και από ένα μπουκαλάκι αντισηπτικό κάτω από το δέντρο; Θα είναι δύσκολα τα Χριστούγεννα φέτος!

  Άγιε μου Βασίλη δεν ξέρω τι έλειψε για να πρωτοζητήσω. Τις φωτιές που έκαιγαν δάση και δάση και δάση τις έσβησες, τις πλημμύρες, τους σεισμούς, τα σταμάτησες. Γυναίκες χάθηκαν, παιδιά χάθηκαν, άνδρες χάθηκαν. Μα χανόντουσαν κάθε μέρα έτσι κι αλλιώς. Την πανδημία; Την σταμάτησες! Με ένα εμβόλιο που θα ζήλευαν και οι καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας, πιο γρήγορο και από δέμα με κούριερ. Ετοιμοπαράδοτο για όλη την Ευρώπη. Και τον κόσμο. Και ας αλλάζει ο ιός μορφές και σχήματα. Τον πολεμάμε και αυτόν με νύχια και με δόντια. Και με θύματα. Μα αυτά υπήρχαν πάντα έτσι κι αλλιώς. 

  Άγιε Βασίλη, δεν ξέρω πως θα κάνεις τις επισκέψεις σου στα σπίτια φέτος. Οι πόρτες κλείδωσαν, ο φόβος μεγάλωσε. Και η καχυποψία. Και ο κάθε διπλανός έγινε εχθρός και τον κοιτάμε με μισό μάτι. Οι πόρτες κλείδωσαν και από μέσα και απ’ έξω. Με απαγορεύσεις, με ωράρια κυκλοφορίας, με μηνύματα. Σαν να ζητάμε άδεια από την δασκάλα να φύγουμε από την τάξη. Μόνο που η δασκάλα φοράει μπλέ, έχει όπλα και κάλυψη από μέσα. Άγιε Βασίλη ζούμε σε δημοκρατία. Απλά χάσαμε για λίγο τα δικαιώματά μας. Όλα για το κοινό καλό. 

  Άγιε Βασίλη, είδες τους στολισμούς και τα φωτάκια σε δήμους και πλατείες; Εμείς όχι! Εκτός βέβαια άμα στείλουμε 6 ή 4 ή 2, να ψωνίσουμε κι όλας τα δώρα μας. Μη φοβάσαι, δεν θα μπούμε στο μαγαζί σου. Μόνο απ’ έξω να, να δοκιμάσουμε το ένα παππουτσάκι μωρέ, αν μας κάθεται καλά στο πόδι. Θα βάλουμε πολύ αντισηπτικό μετά, μην ανησυχείς, για να στριμωχτούμε στο λεωφορείο ή στο τραίνο ή στο μετρό για το σπίτι. Με κίνδυνο πάντα ένα πρόστιμο, μια δικαιολογία, ένα ψέμα. Ή ένα κρεβάτι σε μία εντατική και ένα ακόμα ποσοστό. 

  Ούτε στα παγκάκια θα κάτσω Άγιε Βασίλη, ούτε στα καφέ, ούτε στα μπαρ και στα εστιατόρια που τυλίχτηκαν με πορτοκαλόασπρες κορδέλες. Προσοχή, προσοχή! Κίνδυνος! Τα μαζέψαμε όλα για να σωθούμε. Ή να βουλιάξουμε περισσότερο. Στα χρέη, στα επιδόματα, στις δουλειές που έγιναν εξ αποστάσεως. Αν είσαι από τους τυχερούς. Φέτος θα τα κάνουμε όλα από το σπίτι, το βάλαμε πείσμα. Και ας μην αντέχουμε ο ένας τον άλλο. Πόση παραπάνω βία μπορεί να υπάρξει; Γύρω στο 40%. 

  Άγιε μου Βασίλη, φέτος δεν ξέρω τι μου έλειψε για να ζητήσω. Ελπίδα, ξεγνοισιά, ανεμελιά. Να ακουμπάμε- επιφάνειες, πράγματα, ανθρώπους. Να φιλάμε, να αγκαλιάζουμε, να γελάμε από κοντά. Να αγγίζουμε, να φροντίζουμε, να είμαστε κολλημένοι ο ένας πάνω στον άλλο. Να χορεύουμε, να τραγουδάμε δυνατά, να στοιβαζόμαστε σαν σαρδέλες σε μαγαζιά, σε συναυλίες, σε θέατρα. Να ακούμε και καλά νέα. Να μη φοβόμαστε. Φέρε ένα 2021, όπως πριν. Όχι όπως φέτος. 

Ευχαριστώ, 

Δέσποινα.