κρατάω τις λέξεις από τα μαλλιά
και αυτές οι πουτάνες,
ξεγλιστράνε πάντα
την στιγμή που νομίζω
πως γίνανε δικές μου.
θυμάμαι, να σου γράφω,
θυμάμαι, να σου μιλάω,
κι εσύ να καταλαβαίνεις.
άλλο που τώρα μουγκρίζω σα ζώο
και μόνο μουρμουράω στον εαυτό μου,
αφού απλά, δεν θυμάμαι
πως το λένε αυτό,
ή εκείνο, ή το άλλο.
σου δείχνω μόνο με τα μάτια,
τα χέρια σου, μετά το στέρνο μου.
σου παίρνω τα χέρια,
και τ’ ακουμπάω στο στέρνο.
εσύ, γελάς αμήχανα
και τα παίρνεις πίσω.
σα να μην άκουσες την ερώτηση,
σα να μην θες να επαναλάβω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου