Γράφει η Κάλλια Βαβουλιώτη
Tην Τζένα την γνώρισα τυχαία, μέσα από τη σελίδα της στο instagram. Παρατηρώντας τις φωτογραφίες της την ξεχώρισα για την αισθητική της. Νεανική με vintage στοιχεία, σικ και μετρημένη με τρομερά θετική ενέργεια και όμορφα patterns ενώ σύντομα κατάλαβα ότι πρόκειται και για άνθρωπο που δημιουργεί δίχως όρια, με τις δημιουργίες της να διέπονται από μία οικολογική φιλοσοφία. Άνθρωπος της διπλανής πόρτας, που σίγουρα κάτι έχει να πει. Εμείς μιλήσαμε μαζί της με αφορμή το νέο της project "Relove", μία collection από χειροποίητες δημιουργίες οι οποίες έχουν δημιουργηθεί από ανακυκλωμένα υφάσματα .
Αρχικά να σε καλωσορίσουμε στο site μας, πες μας κάποια πράγματα για σένα, να σε γνωρίσουμε καλύτερα.
Ονομάζομαι Τζενα Βιετ, είμαι γεννημένη στην Αθήνα το Φλεβάρη του 86 από μαμά Ιταλίδα και μπαμπά Ελληνα. Τον Απρίλιο του 17 έγινα κ εγώ μαμά της Ζωής μου.
Πότε και πώς ξεκίνησες την ραπτική
Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη ραπτική, γιατί πολύ απλά ήθελα να κοντύνω κάτι κουρτίνες (!) και έτσι αποφάσισα να μάθω να χρησιμοποιώ τη ραπτομηχανή. - Και ένας έρωτας γεννήθηκε.!
Τι είναι το project "Relove";
Το "Relove" είναι η ονομασία που δίνω στα ρούχα ή σε οτιδήποτε άλλο φτιάχνω με ανακυκλώσιμα υφάσματα, γιατί ήθελα να ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες δημιουργίες μου, αφού δεν χρησιμοποιώ μόνο ανακυκλώσιμη ύλη.
Ήθελα να ξεχωρίζουν, γιατί για μένα είναι πιο σημαντικά. Αν το χειροποίητο από μόνο του είναι μοναδικό, το χειροποίητο με ανακυκλώσιμο υλικό είναι κάτι παραπάνω για μένα. Γιατί εκτός του ότι ξαναδίνεις ζωή σε κάτι έχει και οικολογική συνείδηση.
Θεωρείς ότι στην Ελλάδα είμαστε ευαισθητοποιημένοι σε ζητήματα ανακύκλωσης και περιβάλλοντος γενικότερα;
Το θέμα της ανακύκλωσης και της αγάπης του περιβάλλοντος, και του σεβασμού στη φύση γενικότερα είναι θέμα παιδείας. Εγώ έτσι μεγάλωσα, έτσι μεγαλώνω και την κόρη μου. Δυστυχώς στην Ελλάδα είμαστε πολύ πίσω(και) σε αυτό. Καλύτερα από πριν 10 χρόνια, όμως ακόμα και σήμερα η ευαισθητοποίηση δεν είναι τόσο μεγάλη. Το διαπιστώνει κανείς αν δει τις γόπες που είναι πεταμένες συχνά στις παραλίες. Οπότε θα έλεγα πως έχουμε δρόμο μπροστά μας.
Από πού εμπνέεσαι για τις χειροποίητες δημιουργίες σου;
Από κάτι που θα ήθελα να φορέσω ή να βάλω σπίτι μου. Ότι φτιάχνω έχει να κάνει με την προσωπική μου αισθητική. Άλλωστε αν κάτι δεν αρέσει σε εμάς τους ίδιους και δεν το επιλέγουμε για τους εαυτούς μας, πως θα το εκτιμήσουν και οι άλλοι;
Αγαπημένο χρώμα;
Δε ξέρω, ανάλογα τη φάση τη διάθεση και την ημέρα (!) Το γκρι όμως νομίζω τώρα που το συζητάμε. Μου δίνει μια αίσθηση ισορροπίας (?) - ο τοίχος απέναντι μου στο σαλόνι είναι γκρι.
Έχεις κάποια φιλοσοφία ζωής που περνάει και στα ρούχα σου;
Να μην υπάρχει σπατάλη.
Σε ύλη, σε ενέργεια, σε συναισθήματα, στην ψυχή.
Αγαπημένοι σου σχεδιαστές;
Αυτη που μου έρχεται πρώτη στο μυαλό είναι πάντα η Κοκό Σανελ. Αμφιλεγόμενη μεν, ιδιαίτερα δυναμική δε, αιώνες μπροστά απ' την εποχή της, επηρέασε θετικά τη μόδα και τις γυναίκες όσο κανείς άλλος.
Από 'κει και πέρα είναι πολλοί με ωραίες δημιουργίες. Εμένα με εμπνέουν οι προσωπικότητες όμως. Εκτιμώ πολύ που ο Armani εν μέσω πανδημίας βρήκε πάτημα και μίλησε για τον καταστροφικό ρόλο του fast fashion στο περιβάλλον.
Πόσο εύκολο είναι να είναι κανείς τόσο πολυπράγμων όσο εσύ, έχοντας υπόψη ότι είσαι μαμά, εργάζεσαι και παράλληλα ασχολείσαι με χειροποίητες δημιουργίες;
Δε μου φτάνει το 24ωρο φυσικά. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Τρέχω και δε φτάνω! Όμως η δημιουργία για μένα είναι ζωτικής σημασίας.
Μια ευχή για εσένα και για το τι θα επιθυμούσες να έχεις πετύχει σε 5 χρόνια από τώρα;
Θα ήθελα να έχω το εργαστήρι μου (εκτός σπιτιού) και ότι ρούχο φοράω, να το έχω ράψει εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου