Μην μου μιλάτε για τις κορνίζες και τα διπλώματα που κολλάτε
σαν γραμματόσημα στον τοίχο
Μην μου μιλάτε για τα σπίτια πιο λευκά που μουχλιάζουν στο κύμα του Αιγαίου
Μην μου μιλάτε για τα σιδερωμένα σας πουκάμισα
που σκουριάζουν μέσα στη δεκάφυλλη ντουλάπα
Μην μου μιλάτε για το αυτοκίνητο που από το κλαμπ στο σπα
θα έχει ήδη παλιώσει
Μην μου μιλάτε για τα χαμόγελα που έχετε φυλακίσει μπροστά από τυριά και αλλαντικά
στα μαγνητάκια του ψυγείου.
Μην μου μιλάτε για έρωτες του ενός καλοκαιριού και του μισού Σεπτέμβρη
Μην μου μιλάτε για γυναίκες που πέρασαν από μέσα σας
όπως η ομίχλη μέσα από τα δέντρα.
Να μου μιλάτε για τις χαρακιές που θα μπορούσατε να είχατε στο στέρνο σας
εάν και άμα
Να μου μιλάτε για τις φορές που το σκοτάδι έλαμπε τόσο μπρος στα μάτια σας
που ο μόνος τρόπος να μην τυφλωθείτε θα ήταν μέσα να βουτούσατε
Να μου μιλάτε για τις νύχτες που η ζωή που κρατούσατε στα χέρια σας έμοιαζε τόσο ελαφριά
που θα μπορούσατε με ένα φου να τη μαδήσετε
Να μου μιλάτε για τα πρωινά που θα είχατε πέσει από τη γέφυρα
αν δεν σας τραβούσε τελευταία στιγμή από τον γιακά ένα φλεβιασμένο χέρι.
Να μου μιλάτε για το αίμα που βυζάξατε μικροί
και το γάλα που φτύσατε μεγάλοι
Να μου μιλάτε για τους έρωτες που συνθλίβουν τον αιώνα
και τις γυναίκες που πέρασαν από μέσα σας όπως σκίζει το καρφί το ξύλο.
Μην μου μιλάτε για πράγματα
δίχως ψυχή
γιατί ο καιρός είναι λιγοστός
και η ψυχή στερεύει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου