Με τα φτερά του Ικάρου | Βαγγέλης Μάγειρος

Δύο παιδιά γεμάτα αλμύρα,
Κατακτούν τη γύρω θάλασσα.
Έμοιαζαν κάποτε πολύ,
Μα τώρα είναι ίδια με κάποιους άλλους.
Φοράνε κέρινα φτερά,
Και σπάνε πλάκα με τον ήλιο.
Μπορεί να τους τα λιώσει εύκολα,
Και το έκανε παλιά.
Πρόλαβαν όμως τα φόρεσαν,
Και πέταξαν κοντά του.
Κρίμα που δεν μπορούσαν,
Να δουν την ομορφιά τους.