Μια διαφορετική εκδοχή του παραμυθιού της Σταχτοπούτας. Μια ιστορία για την ομορφιά, όχι όμως εκείνη που δείχνει ο καθρέφτης, που προέρχεται από τα όμορφα φορέματα και τα ακριβά κοσμήματα αλλά την ομορφιά που κρύβει ο καθένας μέσα του.
Σε αυτή την ιστορία, η "Σταχτοπούτα" θα βρει αμέσως τον πρίγκιπά της, οι άσχημες αδελφές θα αυτοτραυματιστούν προκειμένου να πάρουν τη θέση της, η Μοίρα και ο Κλήρος (= Τύχη με αντρική μορφή) θα βάλουν στοίχημα τη ζωή της Ιζαμπέλ κι εκείνη θα ανατρέψει κάθε πρόβλεψη, αφού πρώτα βρει όλα τα κομμάτια της καρδιάς της.
Ένα παραμύθι που μπορούμε να ζήσουμε όλοι οποιαδήποτε στιγμή: μια θνητή, με τη βοήθεια της ανθρώπινης καρδιάς της και με την τύχη να της χαμογελά, καταφέρνει να ξαναγράψει τη μοίρα της,να νικήσει τα στερεότυπα της ανδροκρατούμενης κοινωνίας και να ξαναβρεί τον εαυτό της.
Η Donelly, αξιοποιώντας το γνωστό παραμύθι, καταφέρνει μέσα από καθημερινές εικόνες επαρχιακής ζωής να περάσει μεγάλα μηνύματα για την ομορφιά, το θάρρος, τη δύναμη της ψυχής και της θέλησης, τη συγχώρεση.
Είναι εντυπωσιακό ότι σχεδόν κάθε κεφάλαιο, χάρη στους αλληγορικούς χαρακτήρες, περιέχει ένα ηθικό μήνυμα. Για παράδειγμα, η Τύχη είναι με το μέρος των θνητών και η νεραϊδοβασίλισσα που υπακούει στις επιθυμίες της ανθρώπινης καρδιάς είναι ισχυρότερη από τις Μοίρες, που με τα μελάνια τους σχεδιάζουν τους χάρτες της ζωής των θνητών.
Αποσπάσματα που ξεχώρισα:
- Να σου πω εγώ τι μπορεί να αποβεί μοιραίο για μια κοπέλα. Η πείνα, οι αρρώστιες, τα ατυχήματα, ένας τοκετός με επιπλοκές, η βία. Οι κοπέλες δεν πεθαίνουν επειδή ράγισε η καρδιά τους, είναι σκληρές σαν βράχος.
- Τρία άλογα και μια κακάσχημη αλογομούρα!- Μην τους δίνεις σημασία. Δεν είναι αλήθεια αυτό που είπαν.- Γιατί το είπαν,τότε;- Δεν είναι αυτό το ερώτημα, Ιζαμπέλ. Το ερώτημα είναι, εσύ γιατί το πιστεύεις;
- Αυτός ο κόσμος, οι άνθρωποι, μας ξεχωρίζουν. Μας βάζουν σε διαφορετικά κοφίνια. Εσύ είσαι αβγό. Εσύ πατάτα. Εσύ λάχανο. Μας λένε ποιοι είμαστε. Τι θα κάνουμε. Τι θα γίνουμε.
- Επειδή φοβούνται. Φοβούνται αυτό που θα μπορούσαμε να είμαστε.
- Κι εμείς τους αφήνουμε, όμως! Γιατί;
- Επειδή κι εμείς φοβόμαστε αυτό που θα μπορούσαμε να είμαστε.
Με λίγα λόγια, μαζί με το βιβλίο να έχετε κι ένα μολύβι. Θα σας χρειαστεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου