Τα δικά μας απογεύματα | Έλλη Πράντζου

Ήταν ένα από κείνα τα απογεύματα, θυμάσαι;
Τα δικά μας.
Σε ένα μέρος κάπου αλλού, μακριά απ'ολα,
"τσακώθηκαμε" στη βόλτα
για το αν θα τρώγαμε παγωτό ή γιαούρτι παγωμένο
και μετά διαφωνήσαμε
για την ώρα που θα έπεφτε ο ήλιος.
Θα προλαβαίναμε ένα ακόμη περιβόητο ηλιοβασίλεμα από ψηλά;
Στο τέλος φάγαμε μαζί αυτό που ήθελες
κι εμένα μ' άρεσε πιο πολύ από αυτό που ήθελα εγώ.
Για τον ήλιο, όμως, είχαμε δίκιο κι οι δύο.
Λίγο πιο μετά από την ώρα που έλεγες
και λίγο πριν την ώρα που ισχυριζόμουν
άρχισε να γλιστράει λιώνοντας στον ορίζοντα.
Ευτυχώς ήμασταν ήδη ψηλά.
Εσύ κι εγώ.
Ένα από κείνα τα απογεύματα, θυμάσαι;
Τα δικά μας.
Να συμφωνούμε, να διαφωνούμε και τελικά να ερωτευόμαστε
κάθε μέρα πιο πολύ από την προηγούμενη.