Βιβλιοκριτική | Βίβιαν Μάρκου - Το κορίτσι που αγαπούσε τα βιβλία | Νινέτα Πλυτά

Ένα ιδιαίτερο βιβλίο, στο οποίο η ιστορία εκτυλίσσεται σε μια σχεδόν άγνωστη πλευρά του νομίσματος, αυτή του εκδότη. Μου φάνηκε πολύ έξυπνη ιδέα καθώς είναι συχνό οι πρωταγωνιστές να είναι συγγραφείς ή αναγνώστες αλλά όχι εκδότες.

Στην αρχή η ιστορία αφορά έναν έρωτα με φόντο...έναν εκδοτικό οίκο. Πρόκειται για τον έρωτα μιας επιμελήτριας εκδόσεων - στελέχους ενός μικρού εκδοτικού οίκου. Έπειτα, η ιστορία αφορά έναν μισογύνη συγγραφέα και την πλεκτάνη που στήνει στην πρωταγωνίστρια. Τελικά, όμως, η ιστορία αφορά ένα κορίτσι, που αγαπούσε τα βιβλία, και την πραγματοποίηση των ονείρων της.

Το βιβλίο αυτό μου άρεσε για αρκετούς λόγους. Αρχικά, είναι γραμμένο με απίστευτο χιούμορ. Γελούσα συνέχεια με τις γκάφες της πρωταγωνίστριας αλλά και τον τρόπο αφήγησης. Η ιστορία παρουσιάζεται μέσα απ' τα μάτια της πρωταγωνίστριας και ο εσωτερικός μονόλογος, σε συνδυασμό με τον αυτοσαρκασμό, αποδίδουν άψογα την τρέλα της (γιατί, δε θα σας το κρύψω, έχει μια δόση τρέλας). Με χιούμορ θίγεται και το ζήτημα της αυτοπεποίθησης της πρωταγωνίστριας (στη θέση της οποίας θα μπορούσε να είναι η καθεμία και ο καθένας από μας), καθώς δεν μπορεί να πιστέψει ότι την ερωτεύτηκε ένας τόσο ''τέλειος'' άνθρωπος.

Ακόμη, έμαθα διάφορες λεπτομέρειες για την διαδικασία έκδοσης ενός βιβλίου. Για παράδειγμα, δεν γνώριζα ότι υπήρχαν ειδικοί αναγνώστες. Ναι, υπάρχουν ειδικοί αναγνώστες "που πληρώνουν οι εκδοτικοί οίκοι για να διαβάζουν τα χειρόγραφα τα οποία λαμβάνουν, και είτε να τα απορρίπτουν είτε να τα εγκρίνουν" - count me in! Where do I sign?

Πιστεύω ότι η πρωταγωνίστρια συμβολίζει κάθε φανατικό αναγνώστη. "Αν με ξεχώριζε κάτι από τα άλλα παιδιά, από το δημοτικό σχολείο ακόμη, ήταν η λατρεία μου για τα βιβλία. Δεν ήθελα μόνο να τα διαβάζω· ήθελα να τα μυρίζω, να τα ψαχουλεύω, να τα κοιτάω υπό διάφορες γωνίες, να τα τοποθετώ με βάση το ύψος και το πάχος τους πάνω στα ράφια της μικρής βιβλιοθήκης μου." Ταυτίζομαι με την πρωταγωνίστρια και προχωρώ συμπληρώνοντας: θέλω να έχω πάντα ένα στην τσάντα μου, να τα βγάζω φωτογραφίες (γιατί σίγουρα έχουν μεγαλύτερη φωτογένεια από μένα), να μιλάω συνέχεια γι' αυτά, ακόμα και σε ανθρώπους που δεν διαβάζουν, και κάποτε να καμαρώσω το δικό μου βιβλίο στα ράφια ενός βιβλιοπωλείου.

Στο τέλος της ιστορίας, που από ερωτική-βιβλιοφαγική περνά σε μυστήριο κι έπειτα σε αυτοβελτίωση, η πρωταγωνίστρια αποφασίζει να παλέψει για το όνειρό της και από επιμελήτρια σ' έναν μικρό εκδοτικό οίκο με θεματολογία που την αφήνει αδιάφορη, να ιδρύσει τον δικό της εκδοτικό, ως εκδότρια πλέον. Έτσι, έχει επιτέλους την ευκαιρία να κάνει αυτό που αγαπά, με τους δικούς της όρους. Μπορεί πλέον να φροντίσει " τα χειρόγραφα που ονειρεύονταν να γίνουν βιβλία. Να τυπωθούν σε μεγάλα ωραία χαρτιά. Να διπλωθούν, να ραφτούν και να κολληθούν. Να αγκαλιαστούν από όμορφα εξώφυλλα. Να ταξιδέψουν στους πάγκους των βιβλιοπωλείων. Να αγοραστούν από δύο τρυφερά χέρια και δύο φιλοπερίεργα μάτια γεμάτα ελπίδα. Να μπουν σε σπίτια. Να τρυπώσουν σε βιβλιοθήκες. Να ξαπλώσουν με αγαλλίαση σε κομοδίνα. Να ανοίγουν και να κλείνουν κάθε βράδυ. Και να τους χαρίσουν το πολυτιμότερο δώρο: έναν σελιδοδείκτη."

Υ.Γ. Μου έκανε εντύπωση που δεν γνώριζα αυτό το βιβλίο ενώ είναι σχετικά πρόσφατο (εκδόθηκε το 2017). Ακόμη, η πρώτη έκδοση περιελάμβανε 3.000 αντίτυπα, ίσως από επιφυλακτικότητα για μια (ενδεχομένως) νέα συγγραφέα (με εμπειρία όμως στις εκδόσεις), εξού και η επιλογή ψευδωνύμου. Προσωπικά, συστήνω αυτό το βιβλίο σε όποιον αγαπά την ανάγνωση αλλά και σε όποιον αναζητά πολύ γέλιο σε συνδυασμό με λογοτεχνικό μυστήριο!

Μερικές πληροφορίες για τη συγγραφέα: https://www.fractalart.gr/vivian-markou/