Γράφει η Κάλλια Βαβουλιώτη
Εκεί έξω φαίνεται να υπάρχει σκοτάδι, όμως εγώ πιστεύω σε ένα φως σαν αυτό που δυναμώνουν οι Ταραντίνο αυτού του κόσμου.
Μοιάζει αλήθεια αδιανόητο ότι μιλάμε και πράττουμε με το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν.
Δεν γίνεται, ειλικρινά , δεν μπορεί να συμβαίνει εν έτει 2020 να μιλάμε και να διεκδικούμε τα αυτονόητα ενάντια στην καταχρηστική βία της αστυνομίας. Δεν γίνεται να βιώνουμε εικόνες φυλετικού διαχωρισμού και οι ΗΠΑ να έχουν έναν ναρκισσισο στο τιμόνι που λέει ότι πίνει χλωροκίνη και δεν κολλάει κορωνοϊό. Δεν γίνεται να πατούν έναν άνθρωπο στο σβέρκο και επειδή είναι μαύρος να τον αφήνουν να ξεψυχάει λέγοντας "I can't breathe".
Και είναι αλήθεια. Ανήκουμε σε εκείνους που δε μπορούν να αναπνεύσουν από το κακό όνειρο και την παράνοια αυτού του πλανήτη. Που αν είσαι μαύρος σε σκοτώνουν, γιατί είσαι χρήσιμος μοναχά για σκλάβος ή αν λέγεσαι Γιάννης Αντετοκούνμπο, αν είσαι Κινέζος σε θεωρούν μίασμα γιατί εξαιτίας σου ήρθε ο κορωνοϊός αλλά άμα ενισχύεις την οικονομία μας το καλοκαίρι σε γάμους στη Σαντορινη σ'αγαπάμε, που αν είσαι γυναίκα και είσαι όμορφη θα σου ρίξουν βιτριόλι στο πρόσωπο και θα σε κατηγορήσουν ότι έφταιγες, που αν είσαι άσχημη θα είσαι "η κακομοίρα" που κρίμα δεν την θέλει κανείς για σύντροφο, που αν είσαι πολύ συναισθηματική κάνε καλύτερα παιδιά και σπίτι, που αν είσαι πολύ ψυχρή και θες καριέρα μάλλον ανδροφέρνεις. Που αν έχεις διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό θα σε δολοφονήσουν και θα σου επιτεθούν και θα φταις. Που αν είσαι παιδί με φίλους στα Εξάρχεια σε σκοτώνουν ένα τυχαίο βράδυ, που αν είσαι νέος μουσικός στο Κερατσίνι σε σκοτώνουν φασίστες . Που αν είσαι πρόσφυγας "τι γυρεύεις εδώ; να πας από εκεί που ήρθες".
Από το πιο μικρό χωριό όπως η Ελλάδα μέχρι την πιο μεγάλη Πολιτεία με το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν. Με τη ρίζα του ρατσισμού μέσα τους κάποιοι. Παλιότερα ίσως έλεγα ότι είναι η καχυποψία ή ο φόβος για το διαφορετικό το 2020 όμως κανείς μας δεν έχει δικαιολογία. Κανείς δεν μπορεί να επικαλεστεί πως " δεν ήξερε" ή "δεν κατάλαβε". Είμαστε η πιο μορφωμένη γενιά, με πρόσβαση σε άπειρες πηγές και εργαλεία γνώσης.
΄Έτσι λοιπόν, με το βλέμμα στραμμένο σε όσα θα έπρεπε να είναι αυτονόητα και δεν είναι. Κάποια στιγμή θα ξυπνήσουμε και όλα αυτά θα είναι ένα κακό όνειρο, το γνωστό "δεν είναι ο κόσμος σου αυτός είναι διαφορετικός". Θα ξυπνήσουμε δίχως να είμαστε ιδρωμένοι από την αδικία και θα στρέψουμε τα μάτια μας στο μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου