Οι ώρες της μέρας αυξάνονται πολλές φορές σαν νά 'χουν εντολή από ψηλά
κι εμείς, ανεξέλεγκτοι περιπατητές φορτωμένοι τις ενοχές μας,
τα ευλογημένα όχι, τα δυσανάλογα ναι
τραβάμε προς το ξέφωτο
ή τις παλιές ράγες που εκτράπηκαν.
Αυτό το λουλούδι ή την αγκαλιά
- ή το ποδοπατημένο "σ' αγαπώ" ανάμεσα στα αιμοβόρα δόντια της
κάποτε θα πρέπει να τα κάνω τραγούδι ή ταφόπλακα ( το ίδιο δεν είναι; )
ώρες που έπαψα να έχω σώμα και ήμουν ένας άλλος
ώρες που δεν είχα φωνή και τις απαντήσεις μου τις έδωσε άλλος.
Α, θα φύγουμε μία μέρα, μόνοι
και δε θα έχουμε καταλάβει γιατί αυτά που σκέφτεσαι στο φως της μέρας
έχουν άλλη υφή σαν τα σκέφτεσαι τη νύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου