Βιβλιοκριτική | Ανεμοδαρμένα Ύψη - Έμιλυ Μπροντέ | Νινέτα Πλυτά

Τα "Ανεμοδαρμένα Ύψη" της Έμιλι Μπροντέ είναι ένα από τα πιο γνωστά έργα της κλασικής αγγλικής λογοτεχνίας. Η πρώτη μου επαφή μ' αυτό ήταν στο λύκειο και συνηθισμένη καθώς ήμουν (και είμαι ακόμα) στα σύγχρονα ρομαντικά μυθιστορήματα δεν το είχα πάρει με καλό μάτι. Έτσι, κάμποσα χρόνια μετά, πήρα την απόφαση να το ξαναδιαβάσω, μιας και δεν θυμόμουν καν τι ήταν αυτό που μου είχε προξενήσει εκείνη την πρώτη αντιπάθεια.

Δε θα μπορούσα να πω ότι η δεύτερη ευκαιρία που έδωσα σ' αυτό το βιβλίο πήγε χαμένη. Παρόλο που δεν θα το κατέτασσα στ' αγαπημένα μου, το διάβασα σχετικά γρήγορα. Ομολογώ ότι με προβλημάτισε ιδιαίτερα γιατί μετά το τέλος της ανάγνωσης τα συναισθήματά μου ήταν απροσδιόριστα. Αλλά ίσως αυτός να ήταν υποσυνείδητα κι ο σκοπός μου όταν επέλεγα να διαβάσω κάτι τόσο διαφορετικό απ' ό,τι επιλέγω συνήθως.

Ως προς τους χαρακτήρες η συμπάθειά μου μετατοπιζόταν συνέχεια, πράγμα που σημαίνει ότι η σκιαγράφησή τους δεν ήταν στατική αλλά η συμπεριφορά τους προσαρμοζόταν στις συνθήκες. Ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν απλά ανθρώπινοι, με τις ιδέες και τις αξίες μιας άλλης εποχής, η ατμόσφαιρα της οποίας γινόταν αντιληπτή χωρίς περιττές περιγραφές.

Σε μια κριτική διάβασα ότι το συγκεκριμένο έργο ανήκει περισσότερο στο είδος του κοινωνικού μυθιστορήματος απ' ότι του ρομαντικού και τείνω να συμφωνήσω. Η κοινωνική διαφορά μεταξύ των ηρώων ήταν αυτή που εμπόδισε τον έρωτα μεταξύ των πρωταγωνιστών και σε συνδυασμό με την κακομεταχείριση που υπέστη ο πρωταγωνιστής αποτέλεσαν τις αιτίες που τον οδήγησαν σε ακραίες συμπεριφορές μίσους προς όλους. Η κατοχή πλούτου αρκούσε ώστε να αλλάξει από τη μια στιγμή στην άλλη την κοινωνική θέση, τη μεταχείριση και συνεπώς τη συμπεριφορά καθενός από τους ήρωες.

Έτσι, παρά το γεγονός ότι τα ''Ανεμοδαρμένα Ύψη'' κατατάσσονται στα μεγάλα ρομαντικά έργα, η πλοκή τους εκτυλίσσεται γύρω από έναν έρωτα καταστροφικό, που δε βασανίζει μόνο τους άμεσα εμπλεκόμενους αλλά και τους γύρω τους, συμπεριλαμβανομένων και των απογόνων τους. Όσο για το happy ending (αν μπορεί να το χαρακτηρίσει κανείς έτσι), έρχεται μόνο με το πέρασμα του χρόνου και με την εμφάνιση μιας άλλης αγάπης, απρόσμενης αλλά και λυτρωτικής, που θα φωτίσει τα δύο σπιτικά, τα οποία βασάνισε ο προηγούμενος έρωτας, που έμεινε ανεκπλήρωτος και γι' αυτό αιώνιος.