Μου λείπουν εκείνα τα απογεύματα,
Που μέσα σε ένα θολό σύννεφο του ουρανού,
Μπορούσαν να χωρέσουν του παιδιού τα όνειρα.
Μύριζαν ποπ-κορν,
Και μαλλί της γριάς.
Είχαν γεύση από καραμελωμένα μήλα,
Και κοκόρι γλειφιτζούρι.
Τα οδηγούσε ένα παλιό τηλεκατευθυνόμενο,
Που κολλούσε στην πίσω ρόδα.
Έπαιρνε μπαταρίες αλκαλικές,
Που κόστιζαν εκατό δραχμές στο περίπτερο.
Κι αν αυτές τελείωναν,
Έτρεχε μοναχό του στην κατηφόρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου