Κάθε χρόνο τη μέρα των γενεθλίων μου με ρωτάνε τι δώρο θα ήθελα. Συγγενείς, παιδικοί αλλά και καινούριοι φίλοι γνωρίζουν καλά την απάντηση. Και αυτή είναι πάντα ένα βιβλίο. Και έχω συνηθίσει τόσο να δίνω αυτή την απάντηση που απλά αν δεν μου προτείνουν κάτι άλλο, σε βιβλίο καταλήγουμε.
Από μικρή μου άρεσε να διαβάζω βιβλία. Ή ακόμη και αν δεν τα διάβαζα, μου άρεσε να τα αγγίζω, και συνεπώς, για κακή τύχη των γονιών μου, να τ’ αγοράζω. Ποτέ δεν κατάλαβα από πού προήλθε αυτή η έλξη που μου δημιουργούσαν. Ξέρω όμως ότι πηγαίνει πολύ πίσω, στα παιδικά μου χρόνια.
Ένα βιβλίο είναι για μένα πολύ παραπάνω από μια ενασχόληση στον ελεύθερο χρόνο. Είναι μια ιστορία και μέσω αυτής μια άλλη ζωή που δε θα ζήσω ποτέ ή ενδεχομένως και να ζήσω αν το επιδιώξω. Ένας άλλος κόσμος , με μια φράση: ένα ταξίδι στο χωροχρόνο. Μέσα απ’ τις σελίδες ενός βιβλίου γνωρίζεις μέρη που δεν έχεις επισκεφτεί, εποχές που έχουν περάσει αλλά και, μερικές φορές, εποχές που θα έρθουν. Γνωρίζεις ανθρώπους που ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια σου, με συναισθήματα και πάθη, όπως εσύ, που ζουν, αγαπούν, ελπίζουν όπως εσύ. Όλα αυτά επιδρούν πάνω μας καταλυτικά κι ας μην το συνειδητοποιούμε αμέσως. Είτε πρόκειται για αληθινές ιστορίες είτε όχι, πάντα όσα διαβάζουμε μας επηρεάζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όπως γράφει ο Παπαγγελής στον πρόλογο του βιβλίου "η Ρώμη και ο κόσμος της" :"είμαστε όχι μόνο ο, τι βιώνουμε αλλά και ο, τι διαβάζουμε (ακόμη κι αν ξεχάσουμε ότι το διαβάσαμε)".
Ένα βιβλίο κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Πέρα απ’ το ο, τι είναι πάντα συνεπής στα ραντεβού σας, είναι ικανό να σου σταθεί στα δύσκολα, κι ας μη γνωρίζει καν τι σου έχει συμβεί. Αρκεί ν’ ανοίξεις την πρώτη σελίδα κι αμέσως έχεις αποκτήσει ένα φίλο. Είτε αυτά που περιγράφει σου θυμίζουν εσένα είτε σου απορροφούν την προσοχή αρκετά ώστε να ξεχαστείς, όπως και να ‘χει, συνεισφέρουν στο να καταλαγιάσει η θύελλα. Κι όταν η επιστροφή στον πραγματικό κόσμο είναι δύσκολη, όταν οι δαίμονες που προσπαθούσες ν’ αποφύγεις επιστρέφουν, τότε δεν έχεις παρά να αποζητήσεις την παρέα του φίλου σου ή ακόμη και να βρεις ένα νέο, χωρίς να παρεξηγηθεί ο προηγούμενος.
Γι’ αυτό διαβάστε σαν να μην υπάρχει αύριο. Κι αν το διάβασμα θεωρείται κουραστικό και χρονοβόρο από κάποιους , πάντα υπάρχει και μια αντίστοιχη ταινία. Αλλά παρόλο που η υπόθεση μπορεί να είναι η ίδια, η αίσθηση και το συναίσθημα που αφήνει όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους, δεν είναι ποτέ ίδια με αυτή που αφήνουν οι τελευταίες λέξεις ενός βιβλίου.
Από μικρή μου άρεσε να διαβάζω βιβλία. Ή ακόμη και αν δεν τα διάβαζα, μου άρεσε να τα αγγίζω, και συνεπώς, για κακή τύχη των γονιών μου, να τ’ αγοράζω. Ποτέ δεν κατάλαβα από πού προήλθε αυτή η έλξη που μου δημιουργούσαν. Ξέρω όμως ότι πηγαίνει πολύ πίσω, στα παιδικά μου χρόνια.
Ένα βιβλίο είναι για μένα πολύ παραπάνω από μια ενασχόληση στον ελεύθερο χρόνο. Είναι μια ιστορία και μέσω αυτής μια άλλη ζωή που δε θα ζήσω ποτέ ή ενδεχομένως και να ζήσω αν το επιδιώξω. Ένας άλλος κόσμος , με μια φράση: ένα ταξίδι στο χωροχρόνο. Μέσα απ’ τις σελίδες ενός βιβλίου γνωρίζεις μέρη που δεν έχεις επισκεφτεί, εποχές που έχουν περάσει αλλά και, μερικές φορές, εποχές που θα έρθουν. Γνωρίζεις ανθρώπους που ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια σου, με συναισθήματα και πάθη, όπως εσύ, που ζουν, αγαπούν, ελπίζουν όπως εσύ. Όλα αυτά επιδρούν πάνω μας καταλυτικά κι ας μην το συνειδητοποιούμε αμέσως. Είτε πρόκειται για αληθινές ιστορίες είτε όχι, πάντα όσα διαβάζουμε μας επηρεάζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όπως γράφει ο Παπαγγελής στον πρόλογο του βιβλίου "η Ρώμη και ο κόσμος της" :"είμαστε όχι μόνο ο, τι βιώνουμε αλλά και ο, τι διαβάζουμε (ακόμη κι αν ξεχάσουμε ότι το διαβάσαμε)".
Ένα βιβλίο κάλλιστα μπορεί να θεωρηθεί ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Πέρα απ’ το ο, τι είναι πάντα συνεπής στα ραντεβού σας, είναι ικανό να σου σταθεί στα δύσκολα, κι ας μη γνωρίζει καν τι σου έχει συμβεί. Αρκεί ν’ ανοίξεις την πρώτη σελίδα κι αμέσως έχεις αποκτήσει ένα φίλο. Είτε αυτά που περιγράφει σου θυμίζουν εσένα είτε σου απορροφούν την προσοχή αρκετά ώστε να ξεχαστείς, όπως και να ‘χει, συνεισφέρουν στο να καταλαγιάσει η θύελλα. Κι όταν η επιστροφή στον πραγματικό κόσμο είναι δύσκολη, όταν οι δαίμονες που προσπαθούσες ν’ αποφύγεις επιστρέφουν, τότε δεν έχεις παρά να αποζητήσεις την παρέα του φίλου σου ή ακόμη και να βρεις ένα νέο, χωρίς να παρεξηγηθεί ο προηγούμενος.
Γι’ αυτό διαβάστε σαν να μην υπάρχει αύριο. Κι αν το διάβασμα θεωρείται κουραστικό και χρονοβόρο από κάποιους , πάντα υπάρχει και μια αντίστοιχη ταινία. Αλλά παρόλο που η υπόθεση μπορεί να είναι η ίδια, η αίσθηση και το συναίσθημα που αφήνει όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους, δεν είναι ποτέ ίδια με αυτή που αφήνουν οι τελευταίες λέξεις ενός βιβλίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου