Μακάρι να μπορούσα να ελέγξω το μυαλό μου
έτσι που να το κάνω ακόμη πιο ανεξέλεγκτο
μπρος στις επιταγές του κόσμου.
Μακάρι να μπορούσα να συνυπάρξω με τις σκέψεις μου
για περισσότερο απ' όσο ως τώρα έχω αντέξει
μπας κι η λαχτάρα μου γίνει κάποτε ζωή
κι όχι η ζωή λαχτάρα.
Μια μέρα θα υποτάξω όλα μου τα παράγωγα
κάτω απ' την έννοια "θέλω"
κι ίσως μπορέσω το χάος μου να κάνω πια
την πιο καυλωμένη πραγματικότητα
που πόθησα ποτέ μου.
Για να γίνω έτσι εγώ.
Επιτέλους εγώ.
Πιο εγώ κι από εμένα την ίδια.
Τότε μπροστά σου τα μάτια μου, ζωή
δε θα τα χαμηλώνω υπάκουα και τυφλά
σαν βλέμματα δαρμένα από φόβους.
Τότε μπροστά σου τα μάτια μου, ζωή
θα τα υψώνω σαν ερωτευμένος μαινόμενος
μολυσμένος από ύβρη πως όλα τα μπορεί.
Λόγω πάθους.
Λόγω λάθους.
Λόγω χάους.
Λόγω έρωτα.
Φωτογραφία Έλλη Πράντζου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου