Κάτι ξεχασμένες κουβέντες
παράπεσαν στο πεζοδρόμιο
από μια παρέα που 'χε καιρό να τα πει.
Μάζεψε ο καθένας τ' όνομά του,
χτύπησαν φιλικά τους ώμους
κι αποχαιρετίστηκαν μ' ένα αμήχανο "τα λέμε"
από 'κείνα που δεν τηρούνται ποτέ.
Τα ξημερώματα πάλι κάπου θα τα πίνουν.
Με άλλους.
Ή και με κανέναν.
Ό,τι έμεινε πίσω, όμως, δύσκολα ξαναγυρίζει.
Κι ήταν κι αυτές οι φάτσες
οι γνώριμες μα τόσο παρελθοντικές
που μόνο πληγές έξυναν, γαμώτο.
Είχαν τα χαμόγελα της φθοράς,
των ανεπιστρεπτί.
Και δεν ήτανε κακά παιδιά.
Ήταν κάποτε παρέα.
Φίλοι.
Φίλοι;
Φωτογραφία: Έλλη Πράντζου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου