Silver Screen | Cats/ Ο γάτος μου ο Οδυσσέας | Πάνος Λιάκος

Γράφει ο Πάνος Λιάκος.

Cats

 

Η Πέμπτη μου μετά τις δουλειές στο κέντρο της Αθήνας. Δύο ώρες στα πηγαινέλα. Όταν γίνω επαγγελματίας, θα πάω να μείνω στο κέντρο. Και ξανά. Όταν γίνω επαγγελματίας, θα πάω να μείνω στο κέντρο. Μαζεύω την αλληλογραφία. Ζούμε για να πληρώνουμε και πληρώνουμε για να ζούμε. Να τα δώσω όλα και να πάω να μείνω Into the Wild. 

Ανεβαίνω πάντα με τις σκάλες. Σκουπίζω τα παπούτσια στο χαλάκι με σχήμα καρδιάς- απομεινάρι από την πρώην- και μπαίνω στο εργένικο δωμάτιο. Πρώτο πράγμα, ξεσαμαρώνομαι τσάντες,  κασκόλ, σκουφιά και άλλα συναφή που υποχρεώνεσαι να φοράς κατά τον αναθεματισμένο το χειμώνα. Ανοίγω θερμοσίφωνα. Πετάω μπλούζα. Μένω μόνο με το φανελάκι και το πανταλόνι μου. Εγώ και το πανταλόνι μου. Επανέρχομαι στην τσάντα. Ψαρεύω από μέσα το σάντουιτς της ημέρας. Με τόνο, παρακαλώ! Θυμάμαι τον τόνο που έφαγα στην Τέλενδο το καλοκαίρι. Μόνο και μόνο γι’ αυτόν θα το έκανα το ταξίδι ξανά. 

Κάθομαι στο διθέσιο καναπέ, το σάντουιτς δίπλα μου. Όχι τηλεόραση. Μόνο ραδιόφωνο σ’ αυτό το σπίτι πουρ’ θατε. Ένα χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα/ και μια γατούλα μούρλια θηλυκό. Κλικ. Ζηλεύω το μικρό σου το γατί/ στα πόδια σου κοιμάται όταν διαβάζεις. Κλικ. Μια φορά κι έναν καιρό/ πήγε η γάτα στο χορό. Τι έγινε, ρε παιδιά; Τι έπαθε σήμερα το σύμπαν όλο με τις γάτες; Κλικ. Jellicle Songs for Jellicle Cats. Εδώ είμαστε. Συντονίστηκε το σύμπαν και με αυτό που είδαμε στις δημοσιογραφικές προβολές σήμερα, μου φαίνεται. Δεν είναι κακό το κομμάτι αυτό. Μηχανικά το χέρι πάει στο παρακείμενο σάντουιτς με τόνο.

 

Δεν έχει προλάβει να ακουστεί το «κρατς» από το σακουλάκι κι ακούγεται το κουδουνάκι του γάτου από την κρεβατοκάμαρα. Τακ τακ τακ και μ’ ένα σάλτο να’ τος πάνω στην κοιλιά μου. Μιάου!  Το σάντουιτς μύρισες, απατεώνα, σιγά μη νοιάζεσαι για μένα. Τον χαϊδεύω στο κεφάλι, τον κατσιάζω ίσα που να μου δείξει δόντια. Οδυσσέα, ήσουν καλό παιδί το πρωί; Του πασάρω ένα γενναίο κομμάτι σάντουιτς με τόνο. Τρώει με ευχαρίστηση. 

Άντε, κεραμιδόγατέ μου, κι είδα σήμερα έργο όπου εσείς τα αιλουροειδή είστε οι απόλυτοι πρωταγωνιστές. Δυναμώνω το Jellicle Songs for Jellicle Cats. Είναι μιούζικαλ- μπορεί να σου αρέσει, αφού απολαμβάνεις με τις ώρες να στηλώνεις τα αυτιά σου μπροστά απ’ την τιβί. Είναι ένα γατοπαραμύθι, βασισμένο σε στιχάκια του Τ.Σ. Έλιοτ, κι όμως όπως πάντα υποπτευόμουν για αυτό το μουσικό έργο του Άντριου Λόιντ Βέμπερ μοιάζει να μην έχει πλοκή με αρχή, μέση και τέλος. Μια ιδεούλα υπάρχει και γύρω από εκεί ξεκινά το τραγούδι με τα είδη των γατιών, με τη γάτα των τιμών που θα επιλέξει ποια θα πάει στον γατοπαράδεισο και τρέχα γύρευε.

 

Μιαου! Τι είναι, Όντι μου; Αχ, και πρέπει να κάτσω να γράψω για αυτό το εξτράβαγκαντς έργο όπου βλέπεις τους ανθρώπους με ένα γατίσιο μακιγιάζ και όλο μαζί με τα εφέ δεν είναι ακριβώς και ό, τι πιο καλαίσθητο έχεις δει στη ζωή σου. Και με μια τέτοια απουσία δυνατής πλοκής στο πρωτότυπο έργο, δεν απορείς που κινηματογραφικό σενάριο και ένας βραβευμένος σκηνοθέτης όπως ο Τομ Χούπερ αδυνατούν να αποδώσουν τα μέγιστα. Είναι όλα τόσο χάλια; Στη διεύθυνση φωτογραφίας του Κρίστοφερ Ρος δεν θα έλεγα ΕΞΩ, διότι καταφέρνει να μας μεταφέρει αυτή την αίσθηση του απόκοσμου, του παραμυθιού- ιδίως στο πρώτο μέρος του έργου. 

Αν διασώζεται κανείς απ’ τους ηθοποιούς; Θαύμασα την πρωτοεμφανιζόμενη εδώ Φραντσέσκα Χέιγουορντ- πρίμα μπαλαρίνα και εντυπωσιακή. Τι άλλο σημείωσα στο τετραδιάκι μου; Α, Τζούντι Ντεντς και Ίαν ΜακΚέλεν, ως ηθοποιοί της παλιάς σχολής που είναι υποδεικνύουν commitment.

 

Και πάλι μηχανικά ακουμπώ το χέρι μου στο κεφαλάκι του Οδυσσέα που έχει χώσει τη μούρη του μέσα στα υπολείμματα από το σάντουίτς μου. Εκφράζω δυνατά τις σκέψεις μου. Δεν θα έλεγα ότι είναι μια οδυνηρή εμπειρία, απλώς ο πιο υποψιασμένος ψάχνει να βρει την ιστορία πίσω από όλα αυτά τα νούμερα που θυμίζουν θέατρο βοντβίλ. Έχεις μια ευφορία μετά αλλά μπορεί να είναι και από το τρολάρισμα που θα ρίξεις κατά την προβολή.   

Μιαου! Τι κοιτάς, Όντι μου; Απλά- as far as I am concerned- θα προτιμούσα να ήμουν μια σταγόνα βροχής στο φινάλε με το γάτο στο Breakfast at Tiffany’s. 

Για να δείτε πού παίζεται η ταινία πατήστε εδώ