Silver Screen | Star Wars: Skywalker Η Άνοδος | Πάνος Λιάκος.

Γράφει ο Πάνος Λιάκος.

Star Wars: 

                      

Skywalker η Άνοδος

Πέμπτη το μεσημεράκι, λίγο μετά το φαγητό, στη βόλτα για το καθιερωμένο μου τσιγαράκι- πλέον φτηνό πουράκι- κάπου στα ΒΠ. Είναι από εκείνες τις εικοσάλεπτες ανάσες, απαραίτητες για να συνεχίσω τη μέρα. Μόνο που αυτή η ανάσα παρατάθηκε κατά πέντε ώρες και είκοσι λεπτά,  όταν φτάνοντας στο σταθμό του τρένου του Αμαρουσίου άκουσα από πίσω να με καλεί μια γνώριμη φωνή. 

Πόσο καιρό είχα να δω τον παλιό μου συμμαθητή που μου ανακοίνωνε με ζέση ότι ήταν καθ΄οδόν προς το σινεμά! Φανατικός ήδη από τα σχολικά χρόνια, δεν θα έχανε με τίποτα και το τελικό κεφάλαιο της νέας τριλογίας του Star Wars. Μεμιάς θυμήθηκα τα αυτοσχέδια παιχνίδια μας στο σχολείο, όπου χτυπημένος με το ψώνιο του κινηματογράφου από τότε, σε κάθε διάλειμμα μοίραζα ρόλους και παίζαμε Star Wars, Harry Potter (την Ερμιόνη την έπαιζε πάντα η εκλεκτή της παιδικής μου καρδιάς) και Lord of the Rings. Κόλλημα εγώ με το Star Wars δεν είχα ποτέ. ' Ολη αυτή η φιλολογία, οι συζητήσεις στο διαδίκτυο, η αναμονή κάθε καινούριου επεισοδίου που μου θύμιζε τη λογική της τηλεόρασης... Μ΄έκανε να πλήττω.

«Και τότε, τι θες κι έρχεσαι μαζί;», ρώτησε ο παλιόφιλος σκουντώντας με παράλληλα μόλις του τα θύμισα Και τότε άρχισα να του λέω για το άνοιγμα της οσκαρικής περιόδου, για την παρουσία της ταινίας σε κάποια shortlists της Ακαδημίας που με έσπρωχναν λόγω του ψώνιου που λέγαμε να στρωθώ και να βουτήξω στις εικόνες. Ηχητικό μοντάζ, μουσική του Τζον Γουίλιαμς, εφέ, Αυτά να έχω κατά νου καθόσον θα βλέπω το έργο. Οι γενικές γραμμές είναι ότι η Ρέι που πλέον έχει ολοκληρώσει την εκπαίδευσή της πλάι στην Πριγκίπισσα Λέια, είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τους Κάιλο Ρεν και Πάλπατιν που με διάφορους τρόπους προσπαθούν να τη σπρώξουν προς τη σκοτεινή πλευρά.

Ακόμα κι αν δεν είσαι πολύ της φάσης του Star Wars, είναι ωραίο- εάν είσαι λάτρης της παρατήρησης- να εντοπίζεις μέσα στον κινηματογράφο τις ποικίλες αντιδράσεις των θεατών. Από τα κάφρικα σχόλια των πιτσιρικάδων, μέχρι τα δάκρυα που έριξε στους τίτλους τέλους ένας σαραντάχρονος πατέρας που καθόταν πιο δίπλα μας, συνοδευόμενος από το μικρό του γιο. Ίσως να μην ξέχασε ποτέ την πρώτη φορά που ο πατέρας του τον πήγε σε κάποιον κινηματογράφο για να δουν μαζί κάποια ταινία του saga. Βούλιαξα κι εγώ μέσα στο σύμπαν της για κάτι παραπάνω από δύο ώρες. Και προσπαθούσα να φανταστώ τους βοηθούς του ηχητικού μοντέρ στο στούντιο να κάνουν όλη αυτή τη λεπτοδουλειά… Γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί ήχοι, από τα γκατζετάκια, τα φωτόσπαθα, τα androids, ένας χαμός. 

Κι έπειτα θαύμασα τις σκηνές δράσης για τον τρόπο που ο σκηνοθέτης, Τζέι Τζέι Έιμπραμς (όσοι δεν γουστάρισαν την καινούρια τριλογία τον λένε και Τζαρ Τζαρ Έιμπραμς) σκηνοθέτησε τα εφέ χωρίς να νιώθουμε ότι μας πνίγουν. Κι ήταν εξαιρετική η επιλογή του για πολλά κοντινά πλάνα στους βασικούς χαρακτήρες, ιδίως στη Ρέι της πανέμορφης Ντέιζι Ρίντλεϊ και στον Κάιλο Ρεν του Άνταμ Ντράιβερ, διότι έτσι μεταφέρθηκε σε εμάς κάτι από την ψυχοσύνθεσή τους.

Όσον αφορά στο σενάριο των Κρίς Τέρριο (Όσκαρ σεναρίου εκ διασκευής το 2013 για την Επιχείρηση Argo) και Τζέι Τζέι Έιμπραμς, βρήκα θετικό το γεγονός ότι διαπραγματεύεται με έναν απλό τρόπο τις αντιθέσεις ανάμεσα στο καλό και το κακό αλλά και την έννοια της φιλίας. Έχει και τη Ντίσνεϊ, πλέον, στους παραγωγούς η ταινία θα μου πεις…

Βγαίνοντας από το σινεμά είχε έρθει πια η ώρα για το πολυπόθητο τσιγαράκι μετά την προβολή. Ο φίλος με κοίταζε για πολλή ώρα, αναστέναζε μόλις. Και δε μίλαγε. Τελικά είπε: «Για πες μας, ειδικέ, τι σου άρεσε πιο πολύ;». Χωρίς δεύτερη σκέψη, σχεδόν μηχανικά είπα: 

«Τζον Γουίλιαμς, φίλε. Τζον Γουίλιαμς. Είδες ότι δεν υπήρχε σχεδόν ούτε μια σκηνή χωρίς να υπάρχει η μουσική του. Και μάλιστα μουσική του που να ταιριάζει απόλυτα με το περιεχόμενο της εκάστοτε σκηνής. 

Διαστημική όπερα έχουμε. Κι αυτός κάθε φορά γράφει τη δική του».

Για να δείτε πού παίζεται η ταινία πατήστε εδώ

Εισιτήρια για την ταινία μπορείτε να βρείτε εδώ