Δες λίγο έξω από το παράθυρο.
Περνάνε κάτι όνειρα,
Που κάναμε σαν ήμασταν μικρά.
Σου έλεγα πως θα γίνω αστροναύτης,
Θυμάσαι;
Εσύ γέλαγες,
Και μου φορούσες τον κουβά στο κεφάλι.
Περνούσες στις άκρες του δύο καλαμάκια για κεραίες,
Και γω μιλούσα σαν τον Νταρθ Βέιντερ.
Σε πείραζα και σου έλεγα:
"Θα γίνεις πριγκίπισσα μια μέρα".
Εσύ θύμωνες,
Και φώναζες πως θα μοιάσεις στην Γουόντερ Γούμαν.
Φορούσες στα χέρια σου βραχιόλια,
Έκανες λάσο το σκοινί,
Και χτυπούσες τον αέρα.
Δεν ξέρω πότε χάσαμε αυτά τα όνειρα,
Μα φαίνεται πως από τότε,
Μας χτύπησαν πολλές φορές την πόρτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου