Που να βρω την ψυχή μου; | Χρήστος Χατζηλίας

Μέσα στα γκρίζα κι άχρωμα
κτήρια που περπατώ,
μέσα στα άδεια
βλέμματα που κοιτώ
που να βρω την ψυχή μου;

Μέσα στην καθημερινή, δίχως νόημα,
ρουτίνα που ζω,
μέσα στα άψυχα - μα ζωντανά-
σώματα
που ακουμπώ
που να βρω την ψυχή μου;

Γκρίζα και μονότονη η ψυχή των ανθρώπων
αδιάκριτη κι άχρωμη ζωή,
που να βρω την ψυχή μου;

Μέσα στα λαμπερά μαγαζιά που κοιτώ
μέσα στις καφετέριες που κυκλοφορώ,
που να βρω την ψυχή μου;

Μέσα στα πάρκα που περπατώ,
δίχως τη συντροφιά σου
που να βρω την ψυχή μου;

Είπες θα έρθεις
μα δεν ήρθες ποτέ.
Που να βρω την ψυχή μου;