Την επόμενη φορά | Μαριλένα Κολλάρου

Καθ' οδόν για το βιβλιοπωλείο. Τυλιγμένη σε έντονα κόκκινα, κρυφοκοιτά τους περαστικούς πίσω από τα λεπτά γυαλιά, ωσάν να φοβάται ότι θα καταλάβουν μια αταξία της. Εξυπηρετείται ευγενικά "Θέλετε σακούλα;", όχι ευχαριστώ, δεν θέλει. Περπατά περιμετρικά του πάγκου με τα βιβλία σε προσφορά. Ένας τίτλος για την Ωραία Ελένη παρακινεί το χέρι της να αναποδογυρίσει ένα από τα αντίτυπα, φέρνοντας το τόσο κοντά στο πρόσωπο, που τα χνώτα της νοτίζουν το οπισθόφυλλο.

Ωραίο φαίνεται, ίσως την επόμενη φορά. Κοντοστέκεται, ίσως σήμερα. Είναι τα γενέθλια της, μην κοιτάτε που δεν αναφέρθηκα ως τώρα σε ευχές. Να το δωρίσει στον εαυτό της, να το ακουμπήσει στο ταμείο λέγοντας ότι είναι για δώρο, ναι, ναι να το τυλίξετε, γιατί όχι και κορδέλα. Κάρτα αλλαγής; Φυσικά, είναι δώρο. Να πληρώσει με κάρτα, να φύγει κρύβοντας βιαστικά την απόδειξη στην κόκκινη τσέπη του παλτού.

Ίσως την επόμενη φορά. Ίσως επανέλθει κάποτε στην σημερινή ημέρα. Τότε θα είναι γενναιόδωρη με τον εαυτό της. Θα αγοράσει ένα φθηνό βιβλίο δίχως δεύτερη σκέψη. Σήμερα άργησε ήδη, κάπου πηγαίνει και δεν θα της ξεφύγει -δήθεν καταλάθος- ότι έχει γενέθλια.

Σήμερα, μια ημέρα όπως οι άλλες. Το μεσημέρι θα φάει μακαρόνια. Το βράδυ θα φοβηθεί τις σκιές που σχηματίζουν τα κλαδιά της νεραντζιάς του πεζοδρομίου. Σήμερα μην της ευχηθείτε τίποτα. Προσπάθησε καιρό προκειμένου να επιτύχει τη διαφάνεια. Αναρωτιέμαι κι εγώ, φαντάζομαι κι εσείς, πόσο θα άλλαζε η ζωή της, εάν υποχωρούσε και δώριζε τελικά στον εαυτό της το  βιβλίο με την Ωραία Ελένη. 

Από εμένα πάντως χρόνια πολλά, γιατί εγώ θυμάμαι τα γενέθλια σου κάθε χρόνο. Δεν σου αγόρασα τίποτα πάλι φέτος, γιατί γνωρίζω ότι δεν σου αρέσουν τα δώρα, ούτε τα γενέθλια, ούτε τα κεριά κι οι φίλοι που θα χάσεις αργά ή γρήγορα μαζεμένοι γύρω από μεγάλα ξύλινα τραπέζια. Εγώ σε ξέρω καλύτερα από τον εαυτό μου και σε ευχαριστώ που μου επίτρεψες να γιορτάσουμε  τα εικοστά τρίτα γενέθλια σου ολομόναχες.