Εγώ και το εγώ | Μαριλένα Κολλάρου

Εγώ είμαι 22, εκείνη επινοεί συνεχώς τρόπους για να πείσει ότι οι αριθμοί είναι ανούσιοι, ούτε τις προπαίδειες δεν με άφησε να μάθω στο σχολείο. Κόκκινα διαγωνίσματα, αμαυρωμένα. Η μαμά έλεγε «Τι θα κάνω με εσένα;», εκείνη έλεγε «Μην την ακούς, πήγαινε παίξε». Μετά, εκείνη, με πήγε να σπουδάσω, ενώ οι καθηγητές (μου) έλεγαν «Δεν είναι για εσένα, δεν θα περάσεις». Με σπούδασε, με έτρεχε σε απόμακρα μέρη, διάβασε λίγο Μποβουάρ, αυτή είναι η αγαπημένη σου συγγραφέας. Μα εμένα μου αρέσει ο Μπουσκά(γ)λια κι ο πατέρας μου λέει ότι θα πρέπει να μου αρέσει ο Καβάφης, μην με μπλέκεις με Γαλλίδες Φεμινίστριες • στο Κερατσίνι μεγάλωσα – άντε να διαβάσω λίγο Λειβαδίτη εν ανάγκη. Τη βγάζω για καφέ, θα καπνίσεις μου λέει, θα αγαπήσεις κι από Δευτέρα πρέπει να ερωτευτείς επιτέλους. Ειλικρινά τη βαριέμαι. Πέρυσι ερωτεύτηκα, πάλι πρέπει; Σήμερα την έφερα για μάθημα, τώρα κάθεται και με κοιτά καθώς διαβάζω, τι σκέφτεσαι για εμένα; Σε λίγο θα μάθω, σε λίγο θα κοκκινίσει το γραπτό μου, σε λίγο θα παρασιτήσω κοντά της, θα παλέψω να διαγνώσω τις σκέψεις παλινδρομώντας μέσα της.