Στη χώρα του Κάποτε και του Τώρα | Βαγγέλης Μάγειρος

Ήμουν κάποτε παιδί.

Μιλούσα στα κύματα,

Όσο αυτά χτυπούσαν την ακτή.

Έκανα παρέα στα λουλούδια,

Μέχρι να ανοίξει το τελευταίο πέταλο τους.

Πετούσα δίπλα στα αεροπλάνα,

Όταν έδενα στην πλάτη το σεντόνι. 

Ήθελα όμως να μεγαλώσω.

Τώρα ταΐζω τα ρολόγια,

Στον πρώτο τυχόντα κροκόδειλο,

Με την ελπίδα ότι αυτό το τικ-τακ,

Θα σταματήσει να με ξυπνάει τα βράδια.