Ποια νομίζεις ότι είσαι μωρή; | Μαριλένα Κολλάρου

Δεν πειράζει

Μίλησες για βία, έπειτα για γυναίκα. Μίλησες για ένα στιγμιαίο «σπλάτζ» στο μάγουλο, λίγο αίμα που έσταξε από τη μύτη. Σε πειράζει κάθε 25 Νοεμβρίου, γιατί της είπε πουτάνα, βρώμα, ποια νομίζεις ότι είσαι μωρή; Εκείνη δεν την πειράζει.

          Σηκώθηκε την επόμενη ημέρα, το μαξιλάρι είχε στεγνώσει. Φόρεσε τις παντόφλες, έψησε καφέ• έσκυψε, τον μύρισε προτού ρουφήξει την πρώτη τζούρα. Ήταν μία καινούργια ημέρα, ευτυχώς ξημέρωσε – έφυγε το χθες της. Σήμερα ψιθυρίζει ένα στιχάκι πάνω από την κατσαρόλα ή στο δρόμο για τη δουλειά. Σήμερα κοίταξε βιαστικά ένα πουλόβερ σε μια βιτρίνα, κι ίσως της πήγαινε.

          Δεν πειράζει που ξέχασαν τα γενέθλια της και φέτος, ή τα θυμήθηκαν και ξεμπέρδεψαν από εκείνη με ένα xronia polla (greeklish, άνευ τόνου, άνευ θαυμαστικού). Δεν πειράζει που την ξάπλωσαν σε ένα κρεβάτι και την έγδυσαν λίγο. Δεν πειράζει που την άφησαν με δυο παιδιά στα χέρια, ενίοτε το ένα τουλάχιστον στο στήθος, γιατί κάπου πήγαν και δεν προλάβαιναν – μα που πήγαν; Δεν πειράζει που δούλεψε μια ώρα για 3€, έναν μήνα, χωρίς να μάθουν το όνομα της. Δεν πειράζει που δεν βρήκε ρούχα στο νούμερο της, προσευχή για τον Θεό της, παιδί για τα γηρατειά της, δεν πειράζει, δεν πειράζει σου λέει.

          Σήμερα ψιθύρισε ένα στιχάκι πάνω από την κατσαρόλα ή στον δρόμο για τη δουλειά. Αυτή είναι η προσευχή της. Αυτή είναι κι η χαρά της, τριάντα δεύτερα ανεμελιάς. Υψώνει το σκυμμένο σώμα (πέντε), κοιτά τριγύρω ( δέκα), κουνάει ελάχιστα το κεφάλι ρυθμικά (είκοσι), σκύβει και σωπαίνει (τριάντα). Έπειτα από τη λήξη του χρόνου τα σημάδια επιστρέφουν στο πρόσωπο. Οι μαύροι κύκλοι, τα φαγωμένα νύχια, τα ουρλιαχτά, οι βρισιές, το άδειο της πορτοφόλι, η σιωπή του κόσμου, η βαλίτσα με τις χαλασμένες ρόδες, τα πέτρινα ρούχα στην ντουλάπα, τα χαμηλά ντεσιμπέλ ενσυναίσθησης των ανθρώπων.

          Ποια νομίζεις ότι είσαι μωρή; Δεν γνωρίζω ποια είμαι, δεν γνωρίζω ποια είσαι. Δεν γνωρίζω ποια νομίζεις ότι είσαι, ποια σου είπαν ότι είσαι, ποια σου υπέδειξαν να γίνεις. Γνωρίζω όμως ότι έχεις ένα αγαπημένο στιχάκι στο μυαλό σου, τραγούδησε το συχνότερα…