Φωνές τρελών | Βαγγέλης Μάγειρος

Μίλα.

Μίλα δυνατά.

Πονάνε τα αυτιά τους από τις λέξεις.

Κι η σκέψη;

Τι γίνεται με τις τολμηρές ιδέες;

Ρίχνουν τείχη χάρτινα που μοιάζουν από τσιμέντο.

Τρέμουν σαν βλέπουν να χτίζουμε τους δρόμους.

Καίει η άσφαλτος κάτω από ακριβά παπούτσια.

Το όνειρο εκείνου του οριστικά τρελού,

Ρίζωσε βαθιά στην ελπίδα ενός ξυπόλυτου παιδιού.

Και σαν έγινε φωνή,

Άρχισε να ματώνει η πραγματικότητα τους.