Στον αριθμό 32
κοντοστάθηκα τυχαία
αν και κάτι ένιωσα να με τραβάει
προς κάπου.
Οδός Άγνωστη,
να μη θυμάσαι ονόματα
μα να συγκρατείς περαστικούς.
Ξέρεις πώς είναι τα χα(ω)μένα μυαλά
σαν το δικό μου.
Ακολούθησε μια περίεργη
συμμετρία συναισθημάτων
σε κάθε ασυναίσθητο ρυθμικό βήμα
προς το πάγωμα του χρόνου.
Δεν είναι ωραίο
να σε προσπερνούν οι στιγμές.
Μα είναι αδύνατον φαντάζομαι
και να τις προσπεράσεις.
Ας προπορεύεται τουλάχιστον
η λαχτάρα σου
για να σε οδηγεί.
Φωτογραφία Έλλη Πράντζου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου