Μια μικρή εξομολόγηση | Βαγγέλης Μάγειρος

Ήθελα να ζω τη ζωή μου,

Σαν παλιά βουβή ταινία.

Εσείς όμως προλάβατε,

Και βάλατε τον ήχο.

Έζησα ένα πάθος,

Σε μια είσοδο οικοδομής.
Αυτό όμως πέθανε γρήγορα,

Σε μια λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας.

Γνώρισα κάποτε μια Αλίκη,

Αλλά δεν είδα καμία Χώρα Θαυμάτων.

Έμαθα να κοιμάμαι για να βλέπω όνειρα,

Όμως όλοι μου έλεγαν ξύπνα με εφιάλτες.

Μία μαριονέτα μόνο έκοψε τα σκοινιά της,

Κι αυτήν την κάνατε αληθινό αγόρι.

Σαν ελεύθερος άνθρωπος τώρα σας λέω,

Ότι κάθομαι τα βράδια στο μπαλκόνι.

Πίνω από ένα φτηνό κρασί,

Με το οποίο έφτιαχνα σάλτσα για μακαρόνια.

Αν έχετε κανένα ποτήρι,

Περάστε κάποιο βράδυ.

Ό,τι μείνει στον πάτο του μπουκαλιού,

Θα το πιούμε στην υγειά,

Των παραμυθένιων κόσμων.