Πάνθεον | Βαγγέλης Μάγειρος

Καθώς θα καίει η φωτιά,

Των παιδικών ονείρων,
Έτσι όπως θα χορεύουμε στις παραλίες,
Της χαμένης νιότης,
Αχ και να ξέρατε θεοί,
Τι πόλεμο θα κάνουμε,
Για να πάρουμε πίσω τη Βαλχάλα.
Να κερδίσουμε τον Παράδεισο,

Που άδικα μας στερήσατε.
Τον όμορφο Όλυμπο,
Που σε βροντές και σύννεφα κρύψατε.
Εκεί που κάποτε,
Έτρεχε το τρελό μας πνεύμα.
Αυτό που παλεύει να γκρεμίσει,
Των Τιτάνων σας η γενιά.
Αυτή που χαίρετε να τρώει τα παιδιά της.
Κι αφού τα χορτάσει,
Πάλι πίσω τα ξερνά.
Γεμάτη πέτρες όμως τώρα η κοιλιά σας.
Αργοσβήνει η φλόγα,
Που καίει τα παιδιά σας.