Κλεμμένα παιδιά | Βαγγέλης Μάγειρος

Κοιτάω ψηλά.

Μακριά.

Πέρα από λάθη και σωστά.

Χτυπάω αστέρια που 'ναι δεμένα με φωτιά.

Βρίσκω παιδιά που τους έκλεψαν την αλήθεια.

Σφιχτά δεμένα,

Ανάμεσα σε ψέμα και συνήθεια.

Στερημένα από όνειρα και μαγεία,

Ψελλίζουν τραγούδια από μια ουτοπία.

Την έχτισαν μέσα από τα ερείπια,

Που τόσο γενναιόδωρα προσφέρατε.

Φτιάξανε κόσμους,

Μέσα στα χαλάσματα σας.

Χτίσανε ελπίδες,

Από το πεθαμένο χτες.

Και όλα τους τα θέλω,

Σας χτυπάν σαν αστραπές.