Zαχαρούλα Κληματσάκη: Κάθε τραγούδι που ερμηνεύω το βλέπω πάντα σαν ένα μικρό μονόπρακτο

                                                                                           Συνέντευξη στην Αλεξάνδρα Αγγελοπούλου

Όταν η Ζαχαρούλα Κληματσάκη δεν σταματά να εξελίσσεται!

Η Ζαχαρούλα Κληματσάκη ούσα πλάσμα πολυτάλαντο, έχει καλλιεργήσει πολλές πλευρές της καλλιτεχνικότητάς της. Ξεκινώντας με σπουδές υποκριτικής στην Ανωτέρα Δραματική Σχολή Βεάκη έχει συνεργαστεί με πολύ αξιόλογους σκηνοθέτες σε σημαντικούς χώρους όπως το Μικρό και Μεγάλο Θέατρο Επιδαύρου, το  Ηρώδειο και το Μέγαρο Μουσικής.

 Παράλληλα  οι σπουδές της σε πιάνο, σαξόφωνο φωνητική κλασσικού και σύγχρονου τραγουδιού με καταξιωμένους δασκάλους όπως η Τζούλη Μασσίνο την οδήγησαν να διδάσκει πλέον και η ίδια φωνητική.

Πριν λίγο καιρό η έμπνευση της  γέννησε στίχους για το νέο της single «Το Δείπνο», το οποίο ερμηνεύει εκρηκτικά με την βελούδινη φωνή της.

Το νέο single «Το Δείπνο» είναι εμπνευσμένο από τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα και συγκεκριμένα από τη λαιμαργία. Οι στίχοι είναι δικοί σου. Πώς εμπνεύστηκες μια ιδιαίτερη μπαλάντα για ένα κορίτσι που καλεί σε γεύμα το αγόρι της και στο τέλος το τρώει;

Νομίζω πως η έμπνευση, τουλάχιστον όπως λειτουργεί σε εμένα, δεν είναι κάτι που μπορείς ακριβώς να το περιγράψεις. Μέτα από πολύ μελέτη, πειράματα, προσπάθεια αλλά και πλήρη αδράνεια κάπως εμφανίζεται μόνη της αναπάντεχα .Εκείνο το διάστημα μελετούσα τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα και ξαφνικά μου ήρθε αυτή η ιδέα. Μια σουρεαλιστική προσέγγιση της λαιμαργίας με ανθρωποφαγικό χαρακτήρα και ταυτόχρονα ερωτική χροιά.

Η σύνθεση του single είναι του Nick Ottomo Angloupas; Πώς προέκυψε η συνεργασία αυτή;

Με το Νίκο δοκιμάζαμε διάφορα πράγματα το τελευταίο διάστημα και έμελλε το "Δείπνο" να γίνει το πρώτο τραγούδι που αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε. Τον εκτιμώ και τον θαυμάζω πάρα πολύ, έχει την ικανότητα να υλοποιεί αυτό που έχω στο μυαλό μου βάζοντας τη δική του προσωπικότητα μέσα σε αυτό. Είμαι τυχερή που βρεθήκαμε και αυτή την περίοδο δουλεύουμε πυρετωδώς για την δημιουργία ενός ολοκληρωμένου άλμπουμ με δικές του μουσικές και δικούς μου στίχους.

 Σε ένα θρίλερ με κύριο θέμα ένα ανθρωποφαγικό δείπνο θα ήθελες να είσαι ο θύτης και πάλ το θύμα, ο σκηνοθέτης ή απλά το κοινό.

Πολύ ωραία ερώτηση. Θα φανώ υπερβολικά "λαίμαργη" αν πω ότι θα ήθελα να δοκιμαστώ σε όλους τους ρόλους; Ούτως ή άλλως όχι μόνο στην τέχνη αλλά και στην ίδια τη ζωή περνάμε από διαφορετικές φάσεις και περιόδους. Και για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τους άλλους και κυρίως τον ίδιο μας τον εαυτό, η εναλλαγή ρόλων και η βιωματική εμπειρία είναι ο μόνος τρόπος για μια σφαιρική εικόνα της πραγματικότητας αλλά και της φαντασίας. Για να συγχωρέσεις τον θύτη πρέπει να γίνεις κι εσύ ο ίδιος κι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μην νιώθεις τύψεις για τη δική σου θυματοποίηση. Και σαν απλός παρατηρητής συλλέγεις ιδέες για να μπορέσεις μετά να γίνεις εσύ ο ίδιος δημιουργός.

Πότε και πώς ανακάλυψες την αγάπη και την κλίση σου για την τέχνη;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου τραγουδούσα. Την πρώτη μου "ηχογράφηση" την είχαμε κάνει με την μητέρα μου στο σαλόνι του πατρικού μου όταν ήμουν δύο ετών. Με ένα φοβερό και τρομερό συνάχι αλλά και με πολύ πάθος και τσαχπινιά, είχα ερμηνεύσει  τα "καβουράκια". Στη συνέχεια ξεκίνησα μαθήματα πιάνου και στο σχολείο εκτός από τις μουσικές συναυλίες πρωταγωνιστούσα πάντα και σε όλες τις θεατρικές παραστάσεις. Σαν φυσικά απόρροια όλου αυτού, ήρθαν και οι σπουδές στη δραματική σχολή καθώς και τα μαθήματα φωνητικής, και το παιδικό και εφηβικό παιχνίδι έγινε και  επάγγελμά μου.

 Διαβάζοντας το βιογραφικό σου, παρατηρώ σπουδές και στην υποκριτική και στην μουσική..Ηθοποιός ή τραγουδίστρια ή και τα δυό; Ποιό αγαπάς πιο πολύ και σε ποιό θεωρείς είσαι πιο δυνατή;

Τα αγαπώ εξίσου και τα δύο και συνήθως βρίσκω τον τρόπο να τα συνδυάζω. Οι περισσότερες θεατρικές παραστάσεις στις οποίες έχω συμμετάσχει έχουν πολύ έντονο μέσα τους το μουσικό στοιχείο. Και επίσης το κάθε τραγούδι που ερμηνεύω το βλέπω πάντα σαν ένα μικρό μονόπρακτο. Μια ιστορία που πρέπει να μεταφερθεί στον ακροατή μέσα σε λίγα λεπτά. Οι τέχνες εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό και αλληλοσυμπληρώνονται. Όταν λοιπόν "συνεργάζονται" μπορούν να δώσουν ένα πιο δυνατό αποτέλεσμα.

 Πώς βλέπεις το καλλιτεχνικό σκηνικό στην Ελλάδα και στους δυο χώρους; Έχεις αντιμετωπίσει κάποιες δυσκολίες;

Προσπαθώ πάντα να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Είναι μια στάση ζωής που παλεύω να καλλιεργώ καθημερινά με νύχια και με δόντια. Υπάρχουν πάρα πολλοί ταλαντούχοι άνθρωποι που παράγουν έργο στη χώρα μας και στη μουσική και στο θέατρο. Οι οικονομικές συνθήκες, ξέρουμε όλοι ποιες είναι. Θέλω να πιστεύω όμως πως με πειθαρχία, ξεκάθαρο στόχο και πολύ σκληρή δουλειά πάντα αργά ή γρήγορα βρίσκουμε το δρόμο μας. Σημασία έχει να μην φοβόμαστε την όποια αποτυχία. Αυτή είναι που μας δίνει εμπειρία, μας κάνει πιο δυνατούς και μας εξελίσσει. Τα εμπόδια λοιπόν είναι παραγωγικό όταν τα ξεπερνάμε να τα θεωρούμε τα βοηθήματα που μας πήγαν ένα σκαλί πιο πάνω.

 Πώς φαντάζεσαι την Ζαχαρούλα σε δέκα χρόνια;

Τρελά ερωτευμένη με την τέχνη της και έχοντας κοντά της τους ανθρώπους που την αγαπούν και τους αγαπάει. Υγιή και χαμογελαστή.

Λίγα λόγια για επικείμενες εμφανίσεις, συνεργασίες και σχέδια.

Αυτή την περίοδο υπάρχει ένας δημιουργικός αναβρασμός. Βρίσκομαι παράλληλα σε πολλά και διαφορετικά project .Μουσικά και θεατρικά. Με μεγάλη χαρά όταν ολοκληρωθούν και είναι έτοιμα για παρουσίαση να βρεθούμε ξανά να τα μοιραστώ μαζί σας!