Γράφει η Μαρίνα Καρτελιά.
Μαύρες Διαθήκες
Του Νικήτα Σινιόσογλου
Πριν πω οτιδήποτε για το βιβλίο, θα σας μιλήσω για μια θεωρία που διάβασα πρόσφατα, που η ανάπτυξη της καλύπτει ένα ολόκληρο βιβλίο, που γράφτηκε πρωτίστως για τις ανάγκες του μάρκετινγκ και του μάνατζμεντ, όμως απηχεί στην ψυχολογία και στην κοινωνιολογία. Ονομάζεται η Στρατηγική του Δελφινιού των Ντάντλι Λιντς και Πολ Λ. Κόρντις.
Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, οι άνθρωποι, ανάλογα με τον τρόπο δράσής τους σε οτιδήποτε συμβαίνει στο περιβάλλον, στη ζωή, σε μια κατάσταση, σε ένα πρόβλημα, σε μια κρίσιμη στιγμή, κατατάσσονται σε τρείς βασικές κατηγορίες και μια τέταρτη ακόμα : Σε Καρχαρίες, Δελφίνια και Κυπρίνους. Επίσης σε ΨΑΚ, δηλαδή ΨευτοΑνοιχτόμυαλους Κυπρίνους.
Οι κυπρίνοι έχουν μοιρολατρεία, αποδίδουν τις ευθύνες για ό,τι συμβαίνει σε άλλους παράγοντες εκτός απ΄τους ίδιους και επομένως δεν παίρνουν μέρος στην επίλυση του προβλήματος παρά σέρνονται, έρμαια του Καρχαρία, που πατάει επί πτωμάτων για να πετύχει το στόχο, ή ακολουθούν στην καλύτερη των περιπτώσεων τα Δελφίνια, απου για τον σκοπό επιζητούν να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό απ΄τους ανθρώπους, ανοίγουν καινούργιους δρόμους, τρόπους σκέψης, κινητοποιούν τον κόσμο, είναι υπέρ της ομαδικότητας, θέλουν να εισάγουν καινούργιες λύσεις που να σέβονται την ατομική προσωπικότητα, τη μοναδικότητα του ανθρώπου και το κοινό καλό. Η τέταρτη κατηγορία, ο Ψευτοανοιχτόμυαλος Κυπρίνος, είναι ένας Κυπρίνος που προσπαθεί μάταια να γίνει Δελφίνι, αλλά γίνεται πάλι σκλάβος της αδυναμίας του να έχει θάρρος, ανοιχτό μυαλό, και υπευθυνότητα καθώς και ακεραιότητα για να βρει τη λύση και να την εφαρμόσει, να πει αλήθεια και να παραδεχτεί λάθη για να βοηθήσει την ομάδα.
Ας γυρίσουμε τώρα στο βιβλίο. Αυτό το βιβλίο είχε μέσα του ένα μαύρο πουλί, μου φάνηκε. Αυτό του εξωφύλλου. Και ζητούσε από την παραμονή του συγγραφέα Νικήτα Σινιόσογλου στη Σιγκαπούρη, στο ταξίδι εκείνο, που περιγράφεται στο προσωπικό του ημερολόγιο στο τρίτο μέρος του βιβλίου, με τίτλο "Ο Χάιντεγκερ στη Σιγκαπούρη" να ανοιχτεί. Να γραφτεί. Να πει την αλήθεια στον κόσμο. Και τα κατάφερε. Ας δούμε ποιο είναι το ξεχωριστό επίτευγμά του.
Κάθισα να γράψω για το βιβλίο μετά από πολύ σκέψη για το πώς μπορούσα να πω για τα διδάγματα που πήρα απ΄αυτό, στο ευρύ κοινό, χωρίς να παραλείψω, χωρίς να απαλείψω ή να μειώσω ούτε ρανίδα απ΄την αξία του. Η στιγμή ήρθε παρακολουθώντας τη συζήτηση στη Βουλή για τη διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων. Αυτό με έστειλε με σπίθα, ως φλανέρισσα μαθητευόμενη, ως μικρό στο χρόνο και αδαή πλάνητα, κατευθείαν στα πλήκτρα του υπολογιστή.
Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, νύχτα, μέσα στη σιωπή του σαλονιού, ένιωσα την ανάγκη να πετάξω το βιβλίο στον απέναντι τοίχο. ΄Οχι όμως επειδή διαφωνούσα μ΄αυτά που έγραφε. Καθόλου. Το αντίθετο, μάλιστα. ΄Αλλος ήταν ο λόγος. Βασανιζόμουν από τη φρίκη και το θυμό που ένιωθα και προσπαθούσα να συγκρατηθώ και να μην το παρατήσω.
Η περιγραφόμενη, μετά από φανερά ενδελεχή έρευνα του δοκιμιογράφου Νικήτα Σινιόσογλου, "φιλοσοφία" του Χάιντεγκερ και του Σμιτ ήταν αυτή που με έκανε έξαλλη. Δεν ήταν ανάγκη μέχρι σήμερα, ούτε χρειάζεται νομίζω να το κάνετε κι εσείς, να διαβάσετε κάτι άλλο για να σχηματίσετε πλήρη άποψη για το πώς διεστράφη η αλήθεια, η φιλοσοφία και συντήρησε, ή στήριξε το γερμανικό ναζιστικό ιδεολόγημα, παριστάνοντας τάχα πως αποτελούσε την περίφημη, μοναδική "τελική λύση".
Κι εδώ διαπιστώνουμε, ότι ο άρρωστος αυτός ιστός του ελκυστικού ψεύδους, υφάνθηκε αριστοτεχνικά και από ονόματα της "διανόησης" με ή χωρίς εισαγωγικά της εποχής, που μάλιστα ευαγγελίζονταν τη φιλοσοφία και την ενασχόλησή τους μ΄αυτήν, ως άλλοθι για την αθώωσή τους από κατηγορίες που τους προσάπτονταν για συνεργασία με το ναζιστικό καθεστώς και απευθείας με τον Φύρερ.
΄Οποιος διαβάσει τα πιστεύω του Σμιτ όπως καταγράφονται μέσα σ΄αυτό το βιβλίο, και μέσα απ΄τα ημερολόγια και των δυο, θα δικαιολογήσει πλήρως τον τίτλο. Θα καταλάβει ακριβώς τα επιχειρήματα μίσους και κατατρεγμού των Εβραίων και όλων των μη Αρείων που χρησιμοποιήθηκαν για να πείσουν. Θα καταλάβει πώς ο Σμιτ ήταν, Καρχαρίας που παριστάνει τον ΨΑΚ, σύμφωνα με την παραπάνω θεωρία, και ο Χάιντεγκερ, Κυπρίνος, που σύρθηκε στο άρμα του Σμιτ, του "απεβραϊσμού", της ναζιστικής ιδεολογίας.
Τίποτε απ΄ό,τι περιγράφει τις προσωπικότητες αυτών των δύο και τη συνάφεια τους επί της αρχής σε άλλα σημεία της προσωπικότητάς τους με αρχές της φιλοσοφίας τότε και σήμερα παραδεκτές, δεν τους απαλλάσσει, - ούτε και γίνεται, εξάλλου, όπως αποδεικνύει με τις επισημάνσεις του ο συγγραφέας - από την ανοχή τους έως κια την ευθεία συνεργασία και σύμπραξη στη στήριξη του ναζιστικού καθεστώτος. Δυο προσωπικότητες που τελικώς δεν διώχθηκαν διότι δυστυχώς στην εποχή τους στηρίχτηκαν τα αιτολογικά της αμφιβολίας, στέκονται τώρα μπροστά μας και κρίνονται απολύτως.
Απολύτως. Πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας.
Και το ζήτημα είναι ότι και χιλιάδες άλλοι, όπως αυτοί, που δεν είναι εδώ, ούτε φαίνονται, τη ανοχή τους συνέβαλλαν, στην προέλαση του ναζισμού και στην πραγμάτωση των στόχων του, γνωστών σήμερα σε όλους. Καθαρότητα φυλής, εξόντωση κάθε διαφορετικού. Τελική Λύση. Και ανέχτηκαν και δε μίλησαν. Δεν αντέδρασαν. Και αφού καταφανεί αυτό, δικαιολογείται πλήρως η συνολική ενοχή, το τραύμα του Γερμανικού λαού στα χρόνια που ακολούθησαν, που χάσκει ανοιχτό, χαίνον κι αγιάτρευτο ως σήμερα.
Το συγκλονιστικό, είναι ότι η "ιδεολογία" Σμιτ που ο ίδιος χρησιμοποίησε και για την προσωπική του απαλλαγή, είναι απευθείας φασιστική και εντελώς συνδεδεμένη με το αφήγημα του νεοναζιστικού κόμματος στο Ελληνικό και άλλα κοινοβούλια. Δεν είναι δηλαδή, η επιχειρηματολογία τους κάτι καινούργιο προσαρμοσμένο στο 2019, προορισμένο να πείσει. Είναι copy paste, η θεωρία της φιλοσφίας του Σμιτ. Είναι ο Σμιτ. Και εν πολλοίς και ο Χάιντεγκερ.
Και γι΄αυτό βγάζω το καπέλο, κατά το γαλλικώς λεγόμενο, στον συγγραφέα. Και στέκομαι εκστατική. Στο κουράγιο του και στην ψυχραιμία του να καταγράψει με υπομονή όσα εγώ γινόμουν έξαλλη διαβάζοντας. Αλλά κατέγραψε επακριβώς τα όσα αποτελούν την κάθε λεπτομέρεια των αφηγημάτων του Χάιντεγκερ και του Σμιτ. ΄Ωστε να μη μας μείνει η παραμικρή αμφιβολία για το κατηγορώ. Που δεν είναι ευθύ.
Μας αφήνει να το πούμε οι ίδιοι μέσα απ΄τις επισημάνσεις του, και το κατηγορώ μας είναι ισχυρό. Γιατί χτίζεται ψηφίδα την ψηφίδα, με τα στοιχεία που ο δοκιμιογράφος με υπομονή και καρτερία κεντάει για μας, με υπομονή μέλισσας που τρύγησε τα λουλούδια του Μίσους για να εξάγει και να μας ταϊσει , χωρίς να κουραστούμε, το Πικρό Μέλι των Μαύρων Διαθηκών.
Οι Μαύρες Διαθήκες είναι βιβλίο. Είναι δοκίμιο. Είναι πραγματεία πάνω στη διαστρέβλωση που είναι ικανή να χρησιμοποιήσει μια κακώς εννοούμενη πνευματικότητα, μια διανόηση φρικτή, για να στηρίξει τα ναζιστικά εγκλήματα. Τα όποια εγκλήματα κατά του Ανθρώπου και της Ζωής. Και να τα κάνει να περάσουν ως ιστορικά αναγκαίες πράξεις. Καταλαβαίνουμε όλοι ότι η προσφορά του Νικήτα Σινιόσογλου στο να το εμπεδώσουμε αυτό, με τόσο επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο, είναι εξαιρετικά σημαντική, ανεκτίμητη θα έλεγα.
Σας ανέπτυξα τη Στρατηγική του Δελφινιού για να σας εξηγήσω λίγο το πλαίσιο χωρίς φιλοσοφικούς όρους. ΄Αλλωστε και το βιβλίο, παρά το δύσκολο θέμα του, δεν είναι δυσνόητο, ούτε δυσανάγνωστο. Ρέει. Και αποζημιώνει τον αναγνώστη για την υπομονή να μείνει, να μην εγκαταλείψει παρόλη τη φρίκη, την ανάγνωση. Του δίνει το έναυσμα να το διαβάσει και να το διαδώσει.
Γιατί πλέον πέρασε η εποχή που μπορούμε να ισχυριστούμε πως δεν ξέραμε.
Οπότε μετά από όλα όσα διατυπώθηκαν για τις Μαύρες Διαθήκες, μαντέψτε, εδώ, ποιος είναι το Δελφίνι.
 |
| φωτ.:Eleni Onasoglou |
Μαύρες Διαθήκες, Νικήτας Σινιόσογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου