Εκπεσών | Βαγγέλης Μάγειρος

Εγώ.

Παιδί ιερό.

Μέσα σε στάχτη γεννημένο.

Απομεινάρι από καπνό.

Πως φοβούνται τη χαρά μου.

Αυτή με την οποία εγώ ζω.

Μπορώ να γκρεμίσω κάστρα,

Με τείχη στιβαρά.

Πλάι μου στέκουν άγγελοι έκπτωτοι,

Που έπεσαν απ' τον Παράδεισο σας.

Κραδαίνουν ξίφη. 

Σμιλεμένα,

Στων παιδιών την αιώνια φωτιά.

Αυτήν που η θάλασσα τη βλέπει και ανοίγει.

Όταν την κλείσω,

Θα πνίξω τις στρατιές,

Κάθε ισχυρού Φαραώ.

Και μια νέα γη Επαγγελίας,

Εγώ θα χτίσω.