Pause.: Βγαίνουμε | Κόμης Ράκουλας

Ο “Κόμης Ράκουλας” είναι κάτι περισσότερο από αγαπημένο στέκι της παρέας. Όποιος δικαίως έγινε πια θαμώνας του έχει καταλάβει πως πρόκειται για έναν χώρο γεμάτο ψυχή και συναίσθημα, μεράκι, αγάπη, γέλια και ζεστασιά. Πάνω από την είσοδό του δε θα δεις ταμπέλα με το όνομά του -αν και ομολογουμένως αποτελεί ευφάνταστο κι εύστοχο λογοπαίγνιο- όπως δε θα βρεις στα τραπέζια του ανθρώπους με ταμπέλες στην καρδιά και το μυαλό. Αν θες να ξέρεις πού να πας αρκεί το “Ολύμπου 48” κι όλοι πλέον γνωρίζουμε πως σ' εκείνη την πλευρά του δρόμου θα έχουμε την ευκαιρία πάντα να ξεδίνουμε ξαναγυρνώντας στα φοιτητικά μας χρόνια όταν πιστεύαμε πως οι ιδέες μας θα ήταν ικανές να αλλάξουν, που λένε, κάποτε τον κόσμο.

Και γιατί όχι; Γνωρίζοντας τους ανθρώπους του Ράκουλα θα συνειδητοποιήσεις ότι η ελπίδα για ανθρωπιά και μπέσα δεν έχει σβήσει εντελώς. Ο Γιάννης κι η Μαριάννα προσωποποιούν τη φιλική ατμόσφαιρα του χώρου μέσα από τα πιο πλατιά κι ειλικρινή χαμόγελα. Αυτό το οποίο επιζητούν δεν είναι το απρόσωπο του επιχειρηματία απέναντι στους πελάτες του αλλά μια μεγάλη παρέα τα μέλη της οποίας θα αλληλοφωνάζουν τα ονόματά τους ζητώντας κάτι ακόμη από τον δελεαστικό κατάλογο του μαγαζιού ή δίνοντας άλλη μια παραγγελιά για όποιο τραγούδι τους κάνει κέφι ανάλογα με την περίσταση.

Ο χώρος εκπέμπει κάτι από ρετρό εποχές μιας και το γοητευτικό vintage στοιχείο είναι εμφανές χωρίς να μπουκώνει το μάτι. Αν αγαπάς τις μερακλίδικες γεύσεις, τις δυνατές ρακές, το μυρωδάτο ρακόμελο, το καλό κρασί και φυσικά την καλή παρέα που λέγαμε, αυτό το στέκι είναι ιδανικό για σένα όπως και για εμάς εδώ και καιρό. Σπέσιαλ tip όλα του τα μεζεδάκια με κλασική μικρή αμαρτία, αδυναμία μας που πάει με όλα οι αγαπημένες τηγανητές πατάτες με λιωμένο τσένταρ και μπέικον.

Ο Γιάννης είναι ψυχάρα με όλη τη σημασία της λέξης κι αν τον γνωρίσεις λίγο περισσότερο θα καταλάβεις ότι η ζωή του έχει μάθει να μην το βάζει κάτω ποτέ. Αυτήν την ψυχή έβαλε και στον Ράκουλα από τα θεμέλια ακόμη, αυτήν την καθαρή ψυχή βάζει και κάθε φορά που σε καλώς ορίζει μόλις σκάσεις μύτη στην πόρτα του. Βέβαια, ό,τι κι αν προσπαθεί να σου μάθει η ζωή δεν έχει κανένα νόημα αν εσύ δε θέλεις να την ακούσεις. Ο Γιάννης όμως είναι από εκείνους του ανθρώπους που ξέρουν να εκτιμούν τη στιγμή, μια καλή κουβέντα, μια ωραία μέρα, μια όχι και τόσο ωραία μέρα που όμως δε θα σταθεί ποτέ ικανή να τον κάνει να λυγίσει.

Προσωπικό σχόλιο, μας αρέσει πολύ που αγαπά και την τέχνη, ιδιαίτερα την ποίηση. Η ωραία τρέλα του ανθρώπου ο οποίος δε γουστάρει να επαναπαυθεί κάνει μπαμ και σ' εκείνον από μακριά μέσα από αυτό το οποίο ονομάζουν καθρέφτη του μέσα μας. Τα μάτια. Αν είσαι τυχερός κι ανήκεις στους πιο κοντινούς του θαμώνες μπορεί να τον πετύχεις στα πιο prive του να παίζει κιθάρα και να τραγουδάει. Του έχουμε πει ότι έχει ωραία φωνή αλλά μας εκμυστηρεύτηκε ότι ντρέπεται να παίζει μπροστά σε πολύ κόσμο. Κατά τα άλλα έχουμε ζήσει εκεί αξέχαστες στιγμές με ρεμπέτικα, με τις γνωστές 90's καλτίλες αλλά και με παλιά καλά λαϊκά κομμάτια.

Άλλοτε το μαγαζί βουλιάζει από κόσμο -συνήθως όσο πιο πολύ περνάει η ώρα τα βράδια- άλλοτε παραμένει παρεΐστικο με τους λίγους και καλούς γνωστούς-αγνώστους. Σε όποια φάση κι αν πετύχεις τον Ράκουλα όμως το σίγουρο είναι ότι θα τον λατρέψεις κι αν θέλεις να το διαπιστώσεις ιδίοις όμμασι δεν έχεις παρά να κάνεις μια βόλτα από εκεί, ξέρεις. Ολύμπου 48 στην αγαπημένη μας Θεσσαλονίκη.