Προσπερνώ | Βαγγέλης Μάγειρος

Κοίτα.
Περπατάμε.

Περπατάμε σε ένα δρόμο γεμάτο,
Με τα χέρια ενωμένα.

Χωρίς να μας νοιάζουν,

Του κόσμου τα βλέμματα.

Κοίτα.

Δεν μπορώ να σου αφήσω το χέρι.

Κρατάμε τις παλάμες σφικτά,
Στον ιδρώτα κολλημένες.

Γύρω μας μοιάζουν να πετάνε φωνές,

Που τα αφτιά προσπαθούν να μας ματώσουν.

 Να μη σε νοιάζουν.

Να μην τις ακούς.

Ο κόσμος πάντοτε μιλούσε,

Και πάντα θα μιλά.

Δεν ξέρω γιατί,

Αλλά πάντα τους τρόμαζαν,

Αυτοί που αγαπάν.