Η Μοίρα Των Ποιητών | Μαριλένα Κολλάρου

Ανακούφιση

η δυστυχία του άλλου.

Και πόσο όμορφα αυξομειώνεται 

με την ανάγκη να ανήκεις 

σε μια ιστορία.

Ταυτοποιώ την ύπαρξη μου 

στο χαμό της ευημερίας.

« Η μοίρα των ποιητών είναι να πεθαίνουν; »

σημείωσα κάποτε με τρεμάμενο μπράτσο.

Η μοίρα των ποιητών ...

Μα δεν υφίσταται! 

Τί νόημα έχουν τα ζάρια

σε ένα παιχνίδι που δεν απαιτεί μέτρημα;

Όμως, εάν τελικά ζήσουν αρκετά

ώστε να τύχει να συναντηθούν,

κι εάν κατά τύχη ανταλλάξουν 

ένα - δυο ποιήματα,

από εκείνα που βιάζονται αχόρταγα

στις τουαλέτες του αεροπλάνου...

Η μοίρα των ποιητών, τότε, γίνεται 

προτού ξεχάσουν - να ζήσουν!

Να ανακηρύξουν λίγα ποιήματα

εκπροσώπους της γενιάς  τους,

αντικαταστάτες ποιητών μεγάλων.

Κι εάν συναντηθούν

οι ανακηρυγμένοι, οι εκπρόσωποι

οι αντικαταστάτες, οι αποκηρυγμένοι -

η μοίρα των ποιητών 

θα γίνει πεθαίνοντας 

να έχουν αλλάξει 

στο κεφάλι ενός άγνωστου ανθρώπου

μια σημαντική ιδέα.

Κι εάν συναντηθούν,

θα χωρώ στην ιδιότητα της επανάστασης τους;