Halloween : Μέσα από τα μάτια του John Carpenter

Halloween – All Hallows Eve (Ημέρα των Αγίων Πάντων) : Είναι μια μέρα που μικρά παιδιά ακόμα και μεγάλοι φορούν τα κουστούμια τους και πάνε από πόρτα σε πόρτα λέγοντας : Trick or Treat? (Φάρσα ή Κέρασμα). Συνήθως λαμβάνουν γλυκά και καραμέλες σε μικρά καλαθάκια. Πως όμως μια τέτοια γιορτή επηρέασε τον John Carpenter ώστε να δημιουργήσει μια ταινία τρόμου;

Το Halloween ήταν σήμα κατατεθέν τη δεκαετία που προβλήθηκε. Το ’70 είχαν βγει οι πιο τρομακτικές ταινίες τρόμου. Γνωστές είναι ο Εξορκιστής (1973), The Wicker Man (1973), Carrie (1976), ο Σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι (1974), Black Christmas (1974) Deep Red (1975), Προφητεία (1976), Amityville Horror (1979) και πολλές άλλες εκείνης της εποχής.

Ως λάτρης του είδους τέτοιων ταινιών και έχοντας δει πολλές της δεκαετίας του ’70 μου έβγαινε πάντα η αίσθηση ότι οι σκηνοθέτες προσπαθούσαν να δημιουργήσουν φαντασία στον τρόμο. Δεν είναι εύκολο να πλάσεις μια ιστορία που δεν υπάρχει, αλλά με την θέληση όλα επιτυγχάνονται. Ένας από τους δημιουργούς αυτών των ταινιών είναι ο John Carpenter. Η ταινία Halloween ήταν μεγάλη επιτυχία. Έπλασε τον μύθο του Michael Myers (γνωστός και ως Boogieman) και έμεινε στην ιστορία μαζί με τους άλλους φημισμένους  ‘’κακούς’’ όπως τον Freddy Kruger, Jason Vorhees και τον Leatherface.

Η προσέγγιση όμως του Carpenter ήταν διαφορετική σε σχέση με τις υπόλοιπες ταινίες, ειδικά αν αναφέρω ότι ο Παρασκευή και 13 και ο Εφιάλτης στον δρόμο με τις λεύκες προβλήθηκαν αρχές της δεκαετίας του ΄80. Ο Irwin Yablans (παραγωγή) είχε μια ιδέα για εκείνον. Σκέφτηκε να συμπεριλάβει σε μια ταινία δολοφονίες baby sitters που θα λάμβαναν χώρα σε ένα μόνο βράδυ. Το θεωρούσε πρωτότυπο μιας και  πίστευε λανθασμένα ότι κανένας δεν είχε κάνει μια ταινία νύχτας πριν, αλλά φυσικά δεν είχε δει την Νύχτα των Ζωντανών Νεκρών του  George A. Romero. Βρήκε όμως τα προσόντα που έψαχνε στον Carpenter. Εκείνη την περίοδο ο Carpenter τελείωνε την σκηνοθεσία της ταινίας του Someone’s Watching Me και με ένα απλό τηλεφώνημα του Yablans άλλαξε τον αρχικό τίτλο Babysitters Murders και του είπε εκείνη η νύχτα να είναι τη μέρα του Halloween. Με αυτόν τον τρόπο η ταινία ονομάστηκε με αυτόν τον τίτλο και ο Carpenter αμέσως μαζί με την Debra Hill ξεκίνησαν το σενάριο.

Ο Carpenter έδωσε βάση κυρίως στον Michael Myers που τον αποκαλούσε και ως ‘’The Shape’’ (Μορφή) στο σενάριο και στον χαρακτήρα Dr. Sam Loomis. Η Debra Hill αφοσιώθηκε στον κεντρικό ρόλο της πρωταγωνίστριας με το όνομα Laurie Strode και τους άλλους γυναικείους ρόλους. Το σενάριο γράφτηκε μέσα σε δέκα μέρες, αλλά ολοκληρώθηκε σε τρεις εβδομάδες περίπου. Το Haddonfield που αναγράφεται στο σενάριο είναι αληθινή πόλη και το μέρος που μεγάλωσε η Hill και τα ονόματα των οδών είναι από το μέρος που γεννήθηκε ο Carpenter, Bowling Green στο Κεντάκυ . Οι δυο συγγραφείς σκέφτηκαν να συνδυάσουν τα μέρη που έζησαν τα παιδικά τους χρόνια ώστε να δώσουν μια αληθινή επίδραση στο κοινό. Ακόμα και το όνομα της πρωταγωνίστριας Laurie Strode δόθηκε από μια πρώην κοπέλα του Carpenter.

O Michael Myers επειδή δεν είχε λόγια, περιγράφονταν μόνο οι κινήσεις του και ο τρόπος που σκότωνε. Οι σκηνές είναι τόσο έντονα περιγραφικές που με την προοπτική και τις γωνίες της ταινίας έδωσαν τον ανάλογο τρόμο στους θεατές. Βέβαια υπάρχουν διαφορές από το αρχικό σενάριο αλλά είναι ελάχιστες.  Οι ενέργειες του ήταν τυχαίες ώστε να δώσει έναν πιο τρομακτικό τόνο. Δεν είχε σκοπό ο Carpenter να δημιουργήσει έναν χαρακτήρα κατά συρροή δολοφόνο.

Υπήρξαν όμως πολλές επιρροές του Carpenter ώστε να φτάσει στο σημείο να πλάσει τον μύθο της ‘’Μορφής’’.  Το 1974 είχε παρακολουθήσει την ταινία ο Σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι στην Times Square. Ομολόγησε ότι η κάμερα  έμοιαζε σαν να είχε κλαπεί από κάποιον που άρχισε να σκοτώνει. Εκείνη την εποχή είχε σκηνοθετήσει την ταινία Dark Star, η οποία προκάλεσε μεγάλη εντύπωση στο Ηνωμένο Βασίλειο. Επίσης, μέγιστη επιρροή του ήταν ο σκηνοθέτης Dario Argento στην ταινία του Deep Red. Οι σκηνές δολοφονίας και οι τρόποι λήψης είχαν άμεσο αποτέλεσμα πάνω του.  Όμως, η κύρια επιρροή του ήταν ο Alfred Hitchcock. Ήθελε να κατασκευάσει έναν χαρακτήρα, ο οποίος θα είναι αξιομνημόνευτος όπως ο Norman Bates στο Psycho. Τα ονόματα Tommy Loyde και Sam Loomis είναι βασισμένα σε χαρακτήρες από ταινίες του Hitchcock. Η μια ήταν από το Rear Window από τον αστυνομικό Tommy Loyde και η άλλη από την ταινία Psycho από τον ίδιο τον χαρακτήρα Sam Loomis (η σχέση της Marion Crane). Αυτό όμως που οδήγησε τον Carpenter πιο πολύ να δημιουργήσει αυτόν τον τρομακτικό χαρακτήρα του Michael Myers ήταν σε μια ψυχιατρική κλινική στο Κεντάκυ όταν είδε έναν νεαρό ασθενή να τον κοιτάζει με ένα κακό και θανατηφόρο βλέμμα. Ανατρίχιασε τόσο πολύ με την κακία που εξέπεμπε εκείνο το άτομο. Εκείνη η αίσθηση πυροδότησε τη δημιουργία του τρομακτικού κακού του Halloween.

Όπως είχε τονίσει και ο Tommy Lee Wallace (που είχε παίξει τον ρόλο του Michael Myers στην σκηνή με την ντουλάπα και ο οποίος έγραψε και σκηνοθέτησε την τρίτη ταινία Halloween : Season of the Witch), ο ρόλος του Michael Myers ήταν να είναι ασταμάτητος, να υπάρχει παντού όπως ο Μπαμπούλας που δεν έχει μορφή.  Η μάσκα που χρησιμοποιήθηκε για να δώσει αυτή την κενή και εξίσου τρομακτική εμφάνιση του Michael Myers ήταν του Captain Kirk από το Star Trek και κόστισε λιγότερο από δυο δολάρια από ένα τοπικό κατάστημα.  Ήταν μια πολύ φτηνή σκέψη του Carpenter, αλλά και τόσο ακριβής στα χαρακτηριστικά που ήθελε να δώσει. Ο Wallace έδωσε έναν λευκό τόνο στα απαλά χαρακτηριστικά της μάσκας και αυτό ήταν η τελική πινελιά στην ολοκλήρωση του σκοτεινού προσώπου της ομώνυμης ταινίας.

Το budget της ταινίας ήταν φτωχό λόγω της μάσκας, των ρούχων και των τοποθεσιών, αλλά ο Carpenter ήταν μάστερ ώστε να πάρει κάτι πολύ απλό και να το κάνει αριστουργηματικό. Η πραγματική τοποθεσία των γυρισμάτων ήταν να γίνει στην Πασαντένα της Καλιφόρνια, αλλά τελικά ορίστηκε να γίνει στο Ιλινόις. Ο Carpenter λοιπόν με τον κινηματογραφιστή  Dean Cundey προκάλεσαν την αίσθηση του Midwest αφαιρώντας τους φοίνικες από τα εξωτερικά πλάνα χρησιμοποιώντας τις ίδιες σακούλες σκουπιδιών γεμάτες ζωγραφισμένα φύλλα για να τα διασκορπίσουν στους δρόμους για τις εξωτερικές λήψεις. Ακόμα και οι άνθρωποι που περπατούσαν ήταν τυχαίοι στις σκηνές.  Το σπίτι του Michael Myers βρίσκεται στην Νότια Πασαντένα της Καλιφόρνια , αλλά επειδή το αρχικό σπίτι ήταν υπό κατεδάφιση το μετέφεραν σε άλλη οδό και είναι ορόσημο για την πόλη λόγω της κινηματογραφικής του ιστορίας, αλλά επίσης θεωρείται ως η αρχαιότερη κατοικία επειδή χρονολογείται από το 1888.

Οι ρόλοι για τον Carpenter ήταν πολύ συγκεκριμένοι. Για τον ρόλο του Dr. Sam Loomis ήθελε να τον υποδυθεί ο Donald Pleasence, μιας και ήταν μεγάλος θαυμαστής του. Ο ίδιος ο ηθοποιός δεν ήξερε σε ποια ταινία θα έπαιζε  και ποιος ήταν ο ρόλος του. Ομολόγησε ότι ήταν τρομαγμένος, αλλά ο μόνος λόγος που έπαιξε σε εκείνη την ταινία ήταν γιατί είχε να πληρώσει διατροφή για την κόρη του, η οποία ανήκε σε ένα ροκ εν ρολ γκρουπ λέγοντας του τότε ότι της άρεσε η μουσική στο  Assault On Precinct 13(ταινία του Carpenter του 1976). Εκτός όμως από τον ρόλο του διάσημου ψυχίατρου, υπήρξε και ο ρόλος της Laurie Strode. Η Jamie Lee Curtis δεν ήταν η πρώτη επιλογή του Carpenter. Ήθελε να αναδείξει την Annie Lockhart , την κόρη της ηθοποιού Lassie June Lockhart (γνωστές στην τηλεοπτική σειρά Lassie), αλλά η Hill είχε διαφορετική άποψη. Είχε προσέξει την Jamie Lee Curtis ως τηλεοπτική ηθοποιό και σε εκείνη επισήμανε ότι θα ήταν τέλεια για τον ρόλο της Laurie Strode. Είδε πάνω της μια όμορφη αθωότητα που διέθετε, όμως ο Carpenter πείστηκε να την επιλέξει επειδή ήταν κόρη της Janet Leigh, της αρχικής βασίλισσας κραυγής που έπαιξε στην ταινία Psycho του Hitchcock. Το θεώρησε ως δωρεάν προώθηση για το δικό του έργο και έτσι η Curtis πήρε τον ρόλο.

Ο χρηματοδότης Moustapha Akkad έβαλε τον προϋπολογισμό 320.000 δολαρίων, αλλά η ταινία έβγαλε πολλά περισσότερα. Ο Carpenter και η Hill δεν ήθελαν να βγει συνέχεια της ταινίας. Θεωρούσαν ότι όλες τους οι σκέψεις και οι ενέργειες βγήκαν στην πρώτη ταινία Halloween.Ο Michael Myers ήταν μια απουσία χαρακτήρα και οι συνέχειες πόσο μάλλον τα franchise των μετέπειτα ταινιών προσπαθούσαν να εξηγήσουν τι είναι αυτός ο χαρακτήρας, ενώ κατά την γνώμη του Carpenter δεν υπήρχε λόγος να δοθεί εξήγηση. Βέβαια δεν γνώριζαν πόσο επιτυχής θα ήταν η ταινία τους τότε και το 1981 βγήκε το Halloween II βρίσκοντας τον Carpenter και την Hill στο σενάριο και στην παραγωγή της ταινίας και των υπόλοιπων που ακολούθησαν. 

Έγινε μια προσπάθεια επανεκκίνησης(reboot) της ταινίας μετά από έξι χρόνια με το Halloween H20 : 20 years later του 1998. Ήθελαν να το χρησιμοποιήσουν ως συνέχεια της δεύτερης ταινίας, αλλά αυτό προβλέφθηκε με την τωρινή ταινία του 2018 που είχε εξίσου μεγάλη επιτυχία ως μουσική και παραγωγή τον Carpenter. Είναι αξιοθαύμαστο ότι η πρώτη ταινία γυρίστηκε μέσα σε τρεις μέρες και η μουσική που την έγραψε ο ίδιος ο Carpenter, του πήρε μόνο μια ώρα για να την ολοκληρώσει.

Το δεύτερο Halloween του 1981 αποτελεί την συνέχεια της πρώτης ταινίας. Οι υπόλοιπες ταινίες απλά ήταν ένα franchise, ώστε να δοθεί μια εξήγηση για την ύπαρξη του Michael Myers. Αυτό δημιούργησε διάφορες θεωρίες γύρω από το Samhain και τη νύχτα με τις μάσκες που είναι και η μέρα των Αγίων Πάντων. Προσπάθησαν να δείξουν έναν δολοφόνο που θα επιστρέφει πάντα κυρίως αυτή τη μέρα. Μέσα σε όλες αυτές τις ταινίες που πέρασαν με τα χρόνια το 2007 ο Rob Zombie ήθελε να αποκαλύψει πως χτίστηκε αυτός ο χαρακτήρας. Ήταν εμπνευσμένος από έναν πραγματικό δολοφόνο τον  Stanley Stiers (γεννημένος το 1912). Το σκοτεινό ταξίδι αυτού του ανθρώπου ξεκινά από μικρή ηλικία με τους δυο αλκοολικούς γονείς του που τον κακοποιούσαν καθημερινά. Αργότερα εκείνοι έμαθαν ότι δεν ήταν το βιολογικό τους παιδί και ότι το δικό τους παιδί το είχε πάρει ένα άλλο ζευγάρι. Μετά από καιρό μαθεύτηκε ότι πέθαναν σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Μια νοσοκόμα ήταν υπαίτια για την αλλαγή των δυο νεογέννητων στο νοσοκομείο. Ο  Stanley είχε επίσης μια μεγαλύτερη αδελφή την Susie, η οποία του φερόταν εξίσου άσχημα. Στις 31 Οκτωβρίου του 1923(Halloween) του απαγορεύτηκε να βγει τη νύχτα έξω για trick or treat (φάρσα ή κέρασμα) . Εκείνη την νύχτα δολοφόνησε όλα τα μέλη της οικογένειας του μαζί και το σκυλί του όπως επίσης και κάποιους συμμαθητές του που τον παρενοχλούσαν. Τα ξημερώματα της επόμενης μέρας τον βρήκαν ομοσπονδιακοί πράκτορες να κάνει κούνια στο προαύλιο του σχολείου τρώγοντας γλυκά. Αμέσως οδηγήθηκε σε ψυχιατρική κλινική και παρακολουθήθηκε από πολλούς γιατρούς. Έμοιαζε σαν ένα άψυχο ον. Καθόταν ήσυχος και δεν μιλούσε ποτέ. Το βλέμμα του ήταν κενό… ήταν μια απουσία ατόμου στον χώρο. Το Halloween όμως του 1936 στην ηλικία των 24 έχοντας περάσει δεκατρία χρόνια ξέσπασε ξανά σπάζοντας τον λαιμό κάποιων μεγαλύτερων που συνεχώς διατάραζαν την ησυχία του. Οι ομοσπονδιακοί τον πυροβόλησαν, αλλά δεν κατάφεραν να τον ξαναπιάσουν. Μέχρι και σήμερα παραμένουν άγνωστα τα ίχνη του. Είχαν γίνει δολοφονίες στο Μεξικό το 2013 και το 2017 στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια. Για τα ανθρώπινα δεδομένα είναι 106 χρονών, αλλά είχε διαπιστωθεί μια υπερφυσική δύναμη πάνω του. Τώρα κατά πόσο ισχύει αυτό δεν γνωρίζω, αλλά και μόνο στην ιδέα ότι όντως ένα τέτοιο ον υπάρχει είναι τρομακτικό.

Όσον αφορά για την καινούργια ταινία μου άρεσε πάρα πολύ. Δεν περίμενα να με ενθουσιάσει τόσο. Συνιστώ να την δείτε όσο πιο σύντομα γίνεται. Είναι ένα διαφορετικό sequel από εκείνο του 1981. Είναι μια μάχη μεταξύ του καλού και του κακού, αλλά πόσο κατεστραμμένο είναι το καλό και το κακό; Θα το διαπιστώσετε με την επανεμφάνιση της Jamie Lee Curtis μετά από τόσα χρόνια. Πως μια ιδέα για μια συγκεκριμένη μέρα όπως το Halloween δημιούργησε έναν μύθο; Τελικά υπάρχουν τέτοια άτομα γύρω μας; Πόσοι ζουν αλλά είναι απόντες από την ίδια τους την ύπαρξη; Μόνο ο Carpenter θα μπορούσε να απαντήσει στα ερωτήματά μου, αλλά θα προτιμήσω να παραμείνω στον μύθο και όχι να προσπαθήσω να εξηγήσω μια απουσία.