Ν' αγαπιόμαστε στην ίδια γλώσσα | Έλλη Πράντζου

Με κουράζουν τα "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε". Τι να το κάνω αν δεν μπορούμε ν' αγαπηθούμε στην ίδια γλώσσα; Κι όχι επειδή είμαστε πανομοιότυποι. Αλλά επειδή τα θέλω του ενός από τον άλλο στους πραγματικά ερωτευμένους είναι τόσο ξεκάθαρα που δε χρειάζονται επαναδιατυπώσεις.

Τώρα, βέβαια, θα μου πεις, έτσι τα έχεις μέσα στο κεφάλι σου εσύ. Και δεν μπορώ παρά να σου απαντήσω "πάσο". Εμένα δήλωνες πως ερωτεύτηκες όμως όταν σου μιλούσα για την επικοινωνία που δημιουργεί η έλξη δυο μυαλών. Ή την έλξη που δημιουργεί η επικοινωνία τους. Θυμάσαι τη δική μας; Έτσι αρχίσαμε. Έτσι μας έχω εγώ μέσα στο κεφάλι μου, όντως. Μα επειδή μου έδωσες το δικαίωμα εσύ να σε δω με τα μάτια του δικού μου έρωτα. Εκείνου που ονόμασες δικό μας.

Με κουράζουν, λοιπόν, τα "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε". Τα "δεν είπα αυτό", "δεν εννοούσα εκείνο", "λάθος εκφράστηκα" και "λάθος κατάλαβες" που προσπαθούν όπως όπως να σώσουν τα άσωστα κατόπιν εορτής. Οι αμοιβαίες υποχωρήσεις με αφήνουν παγερά αδιάφορη στον έρωτα. Το μόνο που γουστάρω είναι τα αμοιβαία συναισθήματα. Στο τέρμα.

Η σχέση από έρωτα δεν είναι υποχώρηση, αμοιβαιότητα είναι. Δεν είναι "σου ζητάω και πράττεις γιατί αν δε σου ζητούσα δε θα έπαιρνες χαμπάρι τι θέλω". Είναι "έχω το θάρρος να σου ζητήσω τα πάντα αλλά συνήθως δε χρειάζεται καν αφού τα θέλουμε κι οι δυο". Δεν είναι "σου δείχνω ένα ένα τα κουμπιά μου για να ξέρεις πού να πατήσεις όταν έρθει η στιγμή". Εϊναι "βρίσκεις εσύ τα κουμπιά μου γιατί με νιώθεις -όχι απλώς με καταλαβαίνεις- πιο πολύ απ' τον καθένα". Το ίδιο κι εγώ. Αλλιώς αντί για έρωτας καταλήγει περιορισμός "λόγω αγάπης".

Αλήθεια, πού πηγαίνει η καύλα όταν αγαπάς; Η καύλα του "μόνο εσένα θέλω", του "πάνω απ' όλα είσαι εσύ" κι όλων τα συναφών εγωιστικών παθιασμένων κλισέ; Πόσο άραγε κρατάνε όλα αυτά ώσπου η ιδέα να γίνει πραγματικότητα; Υπάρχουν ιδέες που επιβεβαιώθηκαν από το μαζί; Είσαι εσύ αυτή για μένα;

Με κουράζουν τα "άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε", τα μπαλώματα κι οι ξηλωμένες προσδοκίες. Πες μου ένα "ναι" ή ένα "όχι". Μα να το εννοείς, όχι να το ελπίζεις.


Φωτογραφία 'Ελλη Πράντζου