Πολύ | Αναστασία Κοζίμπα

Έκλεισα τα μάτια για μια στιγμή_
Ένα χαμόγελο φώτισε το πρόσωπο μου, τώρα γνώριζα• πως όλα αυτά που τρομάζω κρύβουν ένα κομμάτι απ’ το αύριο .Έσφιγγα τα μάτια μου τόσο δυνατά και αρνιόμουν καθετί λιγότερο σε συναίσθημα.
-Αν ανοίξεις τα μάτια ,θα χαθεί η μαγεία!
-Για ποια μαγεία μιλάς άραγε; Δεν είναι στα δικά μου μάτια ,είναι στα δικά της_
Άτομα που πίστευες πως δε θα μπορούσαν ποτέ, τώρα μπορούν! Κατεβάζεις τα χέρια σου και νιώθεις αδύναμος να αντιδράσεις, δε θέλεις να αντιδράσεις. Νιώθεις οικεία • κάθε φορά που φοβάσαι, πιστεύεις στο εμείς. Εμείς ε; Φαίνεται αστείο τι νόημα του δίνεις αυτή την φορά. Το « εμείς» φέρει γαλάζιο χρώμα και λευκό , μυρωδιά από βουνό και θάλασσα και γεύση από γλυκό του κουταλιού.
-χαμογελάς πάλι ;
- τα μάτια μου χαμογελάνε!
Τώρα ξέρω πως θέλω να είσαι εσύ, όχι το πάντα• έπαψα άλλωστε να αναζητώ την φθήνια του πάντα. Θέλω να είσαι το «όσο»! Το «όσο» με κάνεις να αισθάνομαι την ανάγκη να δημιουργώ, να γεύομαι το τώρα και να ζητάω απ’ τ αύριο ποιότητα και ουσία. Για όσο μπορώ να προσφέρω ηρεμία και σεβασμό στο «εμείς». Για όσο καταλαβαίνεις την σιωπή μου χωρίς να χρειάζεται να εξηγήσω. Για όσο δίνω απάντηση στην ερώτηση που ακόμα δεν έχεις κάνει!
-Και με το παρελθόν μας; Τι γίνεται με το παρελθόν μας;
- Το παρελθόν μας, μάς έφερε εδώ. Το παρελθόν με έκανε αυτό που είμαι τώρα και με τόση ασφάλεια αγκαλιάζεις ακόμα κι αν δε σου αρέσει. Μη το φοβάσαι! Μη μας φοβάσαι!
Για όσο λοιπόν χαμογελάνε τα μάτια σου, άφησε με να δημιουργήσω μαζί σου κοινές αναμνήσεις , κοινές εικόνες από ταξίδια – μουσικές – φωτογραφίες – ανθρώπους- συζητήσεις.
-Γιατί εμένα;
-Γιατί εσύ μπόρεσες χωρίς να προσπαθήσεις. Γιατί βλέπω εμένα μέσα από εσένα. Γιατί μου δίδαξες πως δε πρέπει να είμαι απόλυτη σε τίποτα και ότι όλα ανατρέπονται σε μια στιγμή. Γιατί είσαι εσύ και είμαστε εμείς.
- Και αν τελειώσει;
-Αν τελειώσει θα ξέρουμε πως έκρυβε υγεία το κάθε κοινό μας λεπτό και αυτό από μόνο του είναι υπέροχο. Άσε τους άλλους να πιστεύουν στην προσωρινότητα του μαζί και στο λίγο.
Κλείσε τα μάτια.Και μη μιλάς απόψε και κάθε απόψε.
Τώρα πια ξέρουμε!