Ένα πάθος που γράφτηκε με "λ" | Έλλη Πράντζου

Σου έτυχε ποτέ να με δεις στον ύπνο σου

χρόνια μετά από τότε που με συναντούσες κρυφά

στην πραγματικότητά σου

και να σκεφτείς πόσο δείλιασες κάποτε

απέναντι στην ίδια σου την αλήθεια;

Είδες ποτέ τον εαυτό σου

ενώ εσύ κοιμόσουν με ύπνο βαθύ

να μου ψιθυρίζει πόσο με θέλει

και πόσο του έλειψα όλον αυτόν τον καιρό

που τα κορμιά μας πλήρωναν λάθη

αφού δεν αντικαταστήσαμε ποτέ αυτό το “λ”

μ' εκείνο το άλλο, το καυλωμένο, μας “π”;

Σου έτυχε ποτέ να με πετύχεις κάπου απρόσμενα

και κάτι μέσα σου να σε εκθέσει έστω για λίγο

στα ίδια σου τα μάτια

φωνάζοντάς σου

“αυτή είναι ρε μαλάκα και την άφησες να φύγει!”

πριν το φιμώσεις -νόμιζες- οριστικά;

Σου έτυχε ποτέ να θες όσο τίποτε να μιλήσεις σε κάποιον

για όσα δε βρήκες ποτέ το θάρρος να πεις σ' εμένα

αλλά να δειλιάσεις μπροστά στις λέξεις

που θα άκουγες να δραπετεύουν από τα χείλη σου;

Σου έτυχε ποτέ να σου πεις έστω μία αλήθεια;

Γιατί σε μένα δε μίλησες.

Κι ακόμη αναρωτιέμαι:

σου έτυχε ποτέ να μην αντέχεις άλλο κάποιο απόψε σαν αυτό

ή κάνω προβολή του εαυτού μου πάνω σου

νομίζοντας ότι κατάλαβα κάτι από εσένα;

Φωτογραφία: Ευτυχία Πασχαλίδου