Είναι δύσκολο πολύ,
Να κάθεσαι να θυμάσαι.
Να βλέπεις εικόνες παλιές,
Σ'έναν καθρέφτη ραγισμένο.
Αναμνήσεις όμορφες,
Όπου καμία πλέον δεν υπάρχει.
Λάθη χαραγμένα,
Που σε μια δεύτερη ευκαιρία,
Θα κυνηγούσες πάλι.
Μέσα σε μια ζωή κούφια,
Που με νόημα παλεύεις να γεμίσεις.
Σ'ένα δωμάτιο άδειο,
Με ασβεστωμένους τοίχους.
Και σε ανθρώπους άσχημους,
Που τη ζωή σου κρίνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου