Κάτι λείπει από τη ζωή μου. Κάτι μου λείπει και δε με αφήνει να γελάσω με την ψυχή μου, ν' απολαύσω τη στιγμή. Λείπεις εσύ. Μου λείπεις. Το θεωρείς παράλογο το ξέρω. Έτσι τρελοί θεωρούνται όσοι αγαπούν χωρίς ν' αγαπιούνται.
Έχω τα πάντα και είναι μεγάλη αχαριστία να ζητάω περισσότερα. Είναι όμως και μεγάλη κατάρα να μην μπορώ να τ' απολαύσω. Γιατί; Επειδή χωρίς εσένα να θυμώνω, να γελάω, ν' αναμένω, να κλαίω τίποτα δε μου κάνει ιδιαίτερη αίσθηση.
Είσαι αναθεμά σε ό,τι πιο ενδιαφέρον έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Είσαι ό,τι πιο όμορφο, σέξι και αλλοπρόσαλο θα μπορούσα να έχω. Με συγκινεί η παρουσία σου και μ' αναστατώνει η φωνή σου. Με εκνευρίζει το στυλάκι σου αλλά η γεύση και η μυρωδιά σου έχουν κάτι απίστευτα οικείο. Γιατί να μη νιώθεις το ίδιο οικεία μαζί μου; Πώς μπορεί τόσος έρωτας να πηγαίνει χαμένος; Τόσα αισθήματα μέσα μου στριμώχνονται και δε βρίσκουν άλλο παραλήπτη καιρό τώρα. Σε έχω μυθοποιήσει ίσως, όμως, δεν περίμενα ποτέ ότι θα έβρισκα στο πρόσωπο κάποιου τη λατρεία.
Είναι όλα τα βαρετά, άγευστα και άοσμα χωρίς την παρουσία σου. Στείλε ένα μήνυμα κι ας είναι για να με βρίσεις. Πόσο θα ήθελα να σ' είχα απέναντι μου για να σ' αγκαλιάζω την ώρα που θα μου έλεγες να φύγω. Αξίζω τουλάχιστον ένα δυνατό αποχωρισμό. Όχι ένα μήνυμα, αντίο και καθαρίσατε. Αξίζουμε μετά από όλα αυτά τα χρόνια ένα κινηματογραφικό χωρισμό που να 'τα χει όλα. Αγκαλιές, δάκρυα, εξομολογήσεις.
Δεν μπορώ με τίποτα να σε φέρω πίσω στη ζωή μου. Με θεωρείς βαρετή και σπαστική ίσως και πια να με μισείς που σ'αγαπάω τόσο και δεν τα παρατάω. Διακριτικά σ' αγαπάω και μη μου θυμώνεις μάτια μου. Άσε με να σε θαυμάζω από μάκρια σαν ένα ωραίο πανάκριβο πίνακα που δε θα μπορέσω ποτέ να έχω στο σπίτι μου. Θα πρέπει να ζω με τις απομιμήσεις και να πάρει είμαι τόσο καλή στην τέχνη που μπορώ στο λεπτό να τις ξεχωρίσω.
Είμαι σαν κακομαθημένο κοριτσάκι που του έχουν πάρει το αγαπημένο του παιχνίδι και δε δέχεται να παίξει με κανένα άλλο. Να ξέρεις πάντα συνδεόμουν όταν ήμουν μικρή με τα παιχνίδια μου κι ας ήταν άψυχα αντικείμενα. Πάντα τα θεωρούσα σημαντικά και τα φρόντιζα σαν ανθρώπους πραγματικούς. Τους μιλούσα σαν να ηταν φίλοι μου. Κι όταν ένα από αυτά έσπαζε δεν το ξεπερνούσα καθόλου εύκολα.
Λοιπόν, πια έχω όλα τα παιχνίδια που θα μπορούσα να έχω. Δε ζητάω και πολλά στη ζωή μου. Όμως, κι αυτά που δεν έχω θα βρω τον τρόπο να τα καταφέρω. Μαζί σου δεν υπάρχει τρόπος. Δεν μπορώ να πω θα προσπαθήσω και θα καταφέρω ό,τι κι αν χρειαστεί. Γιατί ο έρωτας δεν εξαρτάται από μας. Μόνο ως ένα σημείο. Είμαι ανήμπορη κι είμαι στο έλεος σου. Αν δεν μπορείς να μ' αγαπήσεις άσε με τουλάχιστον να σ' αγαπώ εγώ.
Έχω τα πάντα και είναι μεγάλη αχαριστία να ζητάω περισσότερα. Είναι όμως και μεγάλη κατάρα να μην μπορώ να τ' απολαύσω. Γιατί; Επειδή χωρίς εσένα να θυμώνω, να γελάω, ν' αναμένω, να κλαίω τίποτα δε μου κάνει ιδιαίτερη αίσθηση.
Είσαι αναθεμά σε ό,τι πιο ενδιαφέρον έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Είσαι ό,τι πιο όμορφο, σέξι και αλλοπρόσαλο θα μπορούσα να έχω. Με συγκινεί η παρουσία σου και μ' αναστατώνει η φωνή σου. Με εκνευρίζει το στυλάκι σου αλλά η γεύση και η μυρωδιά σου έχουν κάτι απίστευτα οικείο. Γιατί να μη νιώθεις το ίδιο οικεία μαζί μου; Πώς μπορεί τόσος έρωτας να πηγαίνει χαμένος; Τόσα αισθήματα μέσα μου στριμώχνονται και δε βρίσκουν άλλο παραλήπτη καιρό τώρα. Σε έχω μυθοποιήσει ίσως, όμως, δεν περίμενα ποτέ ότι θα έβρισκα στο πρόσωπο κάποιου τη λατρεία.
Είναι όλα τα βαρετά, άγευστα και άοσμα χωρίς την παρουσία σου. Στείλε ένα μήνυμα κι ας είναι για να με βρίσεις. Πόσο θα ήθελα να σ' είχα απέναντι μου για να σ' αγκαλιάζω την ώρα που θα μου έλεγες να φύγω. Αξίζω τουλάχιστον ένα δυνατό αποχωρισμό. Όχι ένα μήνυμα, αντίο και καθαρίσατε. Αξίζουμε μετά από όλα αυτά τα χρόνια ένα κινηματογραφικό χωρισμό που να 'τα χει όλα. Αγκαλιές, δάκρυα, εξομολογήσεις.
Δεν μπορώ με τίποτα να σε φέρω πίσω στη ζωή μου. Με θεωρείς βαρετή και σπαστική ίσως και πια να με μισείς που σ'αγαπάω τόσο και δεν τα παρατάω. Διακριτικά σ' αγαπάω και μη μου θυμώνεις μάτια μου. Άσε με να σε θαυμάζω από μάκρια σαν ένα ωραίο πανάκριβο πίνακα που δε θα μπορέσω ποτέ να έχω στο σπίτι μου. Θα πρέπει να ζω με τις απομιμήσεις και να πάρει είμαι τόσο καλή στην τέχνη που μπορώ στο λεπτό να τις ξεχωρίσω.
Είμαι σαν κακομαθημένο κοριτσάκι που του έχουν πάρει το αγαπημένο του παιχνίδι και δε δέχεται να παίξει με κανένα άλλο. Να ξέρεις πάντα συνδεόμουν όταν ήμουν μικρή με τα παιχνίδια μου κι ας ήταν άψυχα αντικείμενα. Πάντα τα θεωρούσα σημαντικά και τα φρόντιζα σαν ανθρώπους πραγματικούς. Τους μιλούσα σαν να ηταν φίλοι μου. Κι όταν ένα από αυτά έσπαζε δεν το ξεπερνούσα καθόλου εύκολα.
Λοιπόν, πια έχω όλα τα παιχνίδια που θα μπορούσα να έχω. Δε ζητάω και πολλά στη ζωή μου. Όμως, κι αυτά που δεν έχω θα βρω τον τρόπο να τα καταφέρω. Μαζί σου δεν υπάρχει τρόπος. Δεν μπορώ να πω θα προσπαθήσω και θα καταφέρω ό,τι κι αν χρειαστεί. Γιατί ο έρωτας δεν εξαρτάται από μας. Μόνο ως ένα σημείο. Είμαι ανήμπορη κι είμαι στο έλεος σου. Αν δεν μπορείς να μ' αγαπήσεις άσε με τουλάχιστον να σ' αγαπώ εγώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου