Bιβλιοκριτική | Η Αγαπητικιά της Σόφης Θεοδωρίδου

Γράφει η Νινέτα Πλυτά

Το ιστορικό μυθιστόρημα "Η αγαπητικιά" της Σόφης Θεοδωρίδου εκτυλίσσεται κυρίως στα χρόνια του Εθνικού Διχασμού και του Α Παγκοσμίου Πολέμου ενώ γίνονται κάποιες σύντομες αναφορές και στον Εμφύλιο. Στα δύσκολα αυτά χρόνια γεννιέται ένας έρωτας μεταξύ δύο παιδιών, τον οποίο  η κοινωνία δεν εγκρίνει. Η έντονη πολιτική και πολεμική επικαιρότητα αναγκάζει τους δύο νέους να αποχωριστούν ο ένας τον άλλο,θυσία (κι αυτό) στο βωμό της αγάπης τους για την πατρίδα. Η τύχη όμως θα τους ξαναφέρει κοντά αρκετές φορές, όπως παραδέχονται κι οι ίδιοι. Άραγε θα καταφέρουν ο βενιζελικός, Τουρκομερίτης Χάρης και η αριστοκράτισσα στην καταγωγή μα επαναστάτρια στην ψυχή,  βασιλική Ρόσα να ζήσουν όσα ονειρεύτηκαν παρά τις δυσκολίες που τους θέτει η ζωή,τις  επιθυμίες της οικογένειάς της και την κατακραυγή του κόσμου;

Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα αποτελεί μια καλή ευκαιρία για να πληροφορηθεί κανείς εκτενώς για το κλίμα που επικρατούσε στην Αθήνα την εποχή του Εθνικού Διχασμού. Οι ήρωες προέρχονται κι απ' τις δύο πολιτικές παρατάξεις δίνοντας την ευκαιρία στον αναγνώστη να ακούσει και τις δύο πλευρές όσο και την αντιμετώπιση της μίας απ' την άλλη. Ο σκοπός της συγγραφέως να φέρει κοντά στο αναγνωστικό κοινό την εποχή εκείνη επιτυγχάνεται αρκετά γρήγορα αφού η Ιστορία δεν παύει λεπτό να είναι αλληλένδετη με τις ζωές των πρωταγωνιστών. Μάλιστα οι παράλληλες αυτές αφηγήσεις γίνονται τόσο αρμονικά που  θα μπορούσε το μυθιστόρημα να χαρακτηριστεί ιστορικό-ρομαντικό. Ικανοποιούνται έτσι τόσο η επιθυμία για γνώση της Ιστορίας όσο και για χαλάρωση αφού η συγγραφέας καταφέρνει να μην παρασυρθεί απ' την ιστορική φύση της υπόθεσης, γεγονός που πολλές φορές κουράζει τον αναγνώστη. Βέβαια οι απανωτές ανατροπές μόνο να επαναπαυθείς δεν σ' αφήνουν αλλά ακόμα και γι' αυτές η συγγραφέας έχει φροντίσει: η σχεδόν συμμετρική δομή των (υπο-)κεφαλαίων στα έξι κύρια μέρη του βιβλίου σε συνδυασμό με τις τελευταίες φράσεις τους προετοιμάζουν τον αναγνώστη ότι κάτι πρόκειται να συμβεί.

Τέλος,ο σκοπός της συγγραφέως να αφυπνίσει το κοινό σχετικά με τα ιστορικά γεγονότα δηλώνεται ρητά μέσα απ' τις σκέψεις των πρωταγωνιστών: "Καθώς έσβηνε πια το τσιγάρο της, ευχήθηκε οι άνθρωποι, ιδίως οι Έλληνες, να μην αποδεικνύονταν επιλήσμονες και να μη χανόταν ποτέ απ' τη συλλογική μνήμη η θυσία των γενναίων αυτών ανδρών" (σελ.394)  ενώ και στη σελίδα 526 αποτυπώνεται η (σε μεγάλο ποσοστό, για να μην είμαστε απόλυτοι) αδιαφορία των σημερινών νέων για την Ιστορία.

Ένα μυθιστόρημα που θα πρότεινα ανεπιφύλακτα σε όσους επιλέγουν να μάθουν την Ιστορία μέσα απ' τη Λογοτεχνία. Παρά τις 538 σελίδες του, η υπόθεση τρέχει σαν νερό και μαζί μ' αυτή και ο χρόνος ανάγνωσής του!