Όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ο χώρος που θα συναντηθούν όλες οι χριστουγεννιάτικες στιγμές μας. Στιγμές τόσο γεμάτες από συναισθήματα που θέλουμε τόσο πολύ να τις μοιραστούμε με όλους. Ανεβάζουμε φωτογραφίες, βίντεο, καθημερινές ιστορίες δικές μας ή που μας έκαναν εντύπωση, ευχές και θα τα συνοδέψουμε όλα αυτά με διάφορα hashtags τύπου #christmas #christmas_mood #christmas_spirit #x_mas κ.ο.κ. τα οποία είναι γεμάτα με περιεχόμενο που νομίζουμε πως γνωρίζουμε αλλά στην πραγματικότητα δεν έχουμε εστιάσει όσο θα έπρεπε.
Θέλω να πω πως αυτό το "χριστουγεννιάτικο πνεύμα" έχει χρησιμοποιηθεί τόσο πολύ για την αληθοφάνεια της καθημερινότητας και για να δείξουμε ότι έχουμε μία δήθεν ευτυχισμένη περίοδο ψωνίζοντας ή βγάζοντας φωτογραφίες φορώντας φωτάκια ή ποζάροντας μπροστά από δέντρα, που έχουμε ξεχάσει το αληθινό της νόημα.
Έχουν δοθεί αρκετές ερμηνείες γι' αυτό το ...πνεύμα. Ως επί το πλείστον, μοιάζουμε με ζόμπι έξω από τις βιτρίνες και τα μαγαζιά, έχουμε άγχος για το αν πήραμε στα σωστά πράγματα για τα βραδινά τραπέζια, για τις παραγγελίες ποικίλων ειδών, για τα παιδικά δώρα. Στην ουσία, κατά το πέρασμα των αιώνων, όντας υποτίθεται μία θρησκευτική εορτή, που θα έπρεπε να γιορτάζεται η γέννηση του Ιησού Χριστού, γιορτάζει το εμπόριο και η κατανάλωση. Απ' αυτή την άποψη, μιλάμε σαφώς για ένα “χριστουγεννιάτικο δαιμόνιο”.
Το θέμα μέσα σ' όλα αυτά είναι πως ίσως και να υπάρχει χριστουγεννιάτικο πνεύμα. Δεν ορίζεται τόσο πολύ με τις παραπάνω πράξεις παρά μόνο με τα συναισθήματα που δημιουργούνται εκείνες τις μέρες από μερικές λεπτομέρειες της καθημερινής μας ζωής που δεν δίνουμε σημασία και τις προσέχουμε ακριβώς τότε.
Τα ψώνια και η αναζήτηση δώρων μπορεί σαφώς να σημαίνουν κάτι εύθυμο για τον άνθρωπο, να του φτιάχνουν τη διάθεση. Απλά, μήπως εκείνο που μας κάνει εν τέλει εύθυμους εκείνες τις μέρες είναι οι άνθρωποι που περνούν δίπλα μας στο δρόμο; Άνθρωποι που κάνουν βόλτα, γελούν, παππούδες με τα εγγόνια τους, φοιτητές που γύρισαν πίσω και οργανώνουν reunion γεμάτοι με ιστορίες, παιδιά που περιμένουν τον Άϊ Βασίλη να τους φέρει το δώρο τους κι άλλα τόσα πράγματα που μπορείς να δεις αν βγεις έξω αυτή τη στιγμή και σταματήσεις να διαβάζεις αυτό το άρθρο.
Δεν είναι τόσο οι πράξεις εδώ, αλλά οι λεπτομέρειες στα πρόσωπα των συνανθρώπων μας, που αυτές τις μέρες έχουν κάτι το παράξενα ελπιδοφόρο, χαρούμενο ίσως και τρομακτικό κάποιες φορές γιατί ο κόσμος γύρω μπορεί να επιδράσει μ' απίστευτη ταχύτητα πάνω στη ψυχοσύνθεση σου.
Είναι, επίσης, οι συνταγές της μαμάς και της γιαγιάς που γεμίζουν το σπίτι μυρωδιές, η ανασκόπηση μιας χρονιάς που πέρασε και το πιο σημαντικό η επιστροφή -για πολλούς ισχύει- στην οικογένεια σου. Εκεί, στο πατρικό σου σπίτι με τα μεγάλα οικογενειακά τραπέζια, τις φωνές, την μυρωδιά του ελληνικού καφέ των γιαγιάδων σου, τις πλάκες των παππούδων σου, τη χαρά των γονιών σου που σ' έχουν εκεί κοντά τους. Τα τρεξίματα με τα αδέρφια και τα ξαδέρφια και τα απανωτά τηλέφωνα των φίλων σου, που σε περιμένουν (και συ όπως πάντα αργοπορημένος/η εξαφανίζεσαι μ' ένα μελομακάρονο στο στόμα).
Λέτε όλο αυτό τελικά να είναι το περίφημο χριστουγεννιάτικο πνεύμα; Υπάρχει άραγε; Ή μήπως είναι δημιούργημα του ανθρώπου κι αυτό για να περιγράψει κάτι όμορφο που δεν περιγράφεται προφανώς με λέξεις;
Καλές γιορτές από την ομάδα του Pause.
σε όλους με υγεία, όνειρα και δημιουργικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου