Γράφει η Μαρίνα Καρτελιά.
Στην εκβολή του 18 στο 19 κάνει την έκπληξη
ΔΥΟ
Ποια λέει τα πιο όμορφα παραμύθια ; Η ΄Ελενα Μαρούτσου ή η Ούρσουλα Φωσκόλου; Τα πιο αληθοφανή; Ποιος στήνει βέργες και νήματα και πλέκει ιστούς πλοκής τόσο σφιχτούς και τόσο αριστοτεχνικά δεμένους που να μην παίρνεις ανάσα ; Που να κλείνουν τα μάτια και να μη θες να αφήσεις το βιβλίο ; Που να φτάνει το πρώτο μέρος και να μη θες να υπάρξει ποτέ τελευταίο;
Την ΄Ελενα Μαρούτσου τη γνώρισα πριν τη διαβάσω. Και η προσωπικότητα έδειχνε χιούμορ υποδόριο και βαριά πένα. Απ΄αυτή που σε κόβει, απ΄αυτή που δεν φορτίζεται από βραβεία ή αριστεία γιατί έχει την ιστορία. Και είναι αποφασισμένη να στην πει.
Διάλεξε εδώ έναν απόλυτα αντισυμβατικό τρόπο να μας τη διηγηθεί, τηρώντας την ίδια ώρα όλες τις νόρμες της συγγραφής που εξασφαλίζουν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. ΄Εστησε όμως, αντικομφορμίστρια καθώς είναι, την πλοκή της πάνω σε ένα δυαδικό σύστημα πολλών επιπέδων, δυο τρόπους γραφής, δυο παραμυθάδες, δυο γενιές ηρώων, δυο γυναίκες πρωταγωνίστριες, δυο κορίτσια, δυο έρωτες....
Σπόιλερ δε θα κάνω, θα σας πω τα βασικά που πρέπει να κάνετε για να κερδίσετε χρόνο μια και το 18 σε λίγο τελειώνει:
Πηγαίνετε στο βιβλιοπωλείο. Αγοράστε το βιβλίο. Κλείστε τα όλα. Κινητά, σταθερά, φέισμπουκ. Φάτε κάτι ελαφρύ. Πάρτε μολύβι στο χέρι. Βρείτε ήσυχη γωνιά για λίγες ώρες. Διαβάστε απνευστί αυτό το καλό βιβλίο.
Αυτό το βιβλίο που αφηγείται την ιστορία της Μυρτώς, πιασμένη στο νήμα απ΄την ώρα που πεθαίνει η μητέρα της ξαφνικά. Σ΄όλο το βιβλίο ανατρέπονται οι εικασίες της, τα συμπεράσματά της, οι σταθερές της. Μαζί με την πλοκή. Η ηρωίδα ωριμάζει μέσα απ΄τις αποκαλύψεις, κάθε βήμα της στην ιστορία της δίνει την ευκαιρία να αυτοπροσδιοριστεί, να θέσει τα ερωτηματικά της, να αποφασίσει την πορεία της. Μεταμορφώνεται από χρυσαλλίδα σε πεταλούδα μέσα από μια διαδικασία επώδυνη, αλλά καθοριστική. Είναι η στιγμή της να γίνει και πραγματοποιείται μέσα από δρόμους δύσκολους, αλλά τόσο εποικοδομητικούς.
Δρόμους που ο καθένας μας εύχεται να του ανοιχτούν, όταν η κατάλληλη στιγμή έρθει, το περίφημο πλήρωμα του χρόνου και να είναι έτοιμος να τους επιλέξει, να τους περπατήσει, να τους ακολουθήσει. Και η αντισυμβατική Μυρτώ, που σωματοποιεί τους φόβους της, παρόλα αυτά έχει συνειδητοποιήσει τις αλλαγές και βουτάει μες στα όλα για να επανεφεύρει τον εαυτό της. Για να τον προχωρήσει. Να τον επανακαθορίσει. Κι εδώ ταυτίζομαι απόλυτα.
Και φαντάζομαι ότι θα ταυτιστείτε κι εσείς. Γιατί “σε μερικούς ανθρώπους έρχεται η ώρα που πρέπει το μεγαλο ναι ή το μεγάλο όχι να πούνε” κι εμείς μέσα στα καλά βιβλία βρίσκουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε. ΄Οπως η ηρωίδα. Είτε πρόκειται για τη συγγραφική ταυτότητα, είτε για τη σεξουαλική ωριμότητα, είτε για την αγωνιστική προσωπικότητα. Είτε απλά για την επίδραση που η ιστορία μας, του τόπου και της οικογένειας, οι ρίζες δηλαδή, έχουν στη διαμόρφωση του είναι μας.
Κι αυτό επιτυγχάνει η ΄Ελενα Μαρούτσου σε μια έκδοση με πανέμορφες ζωγραφιές που ενισχύουν τη διήγησή της, με αναφορές και χρήση της φωτογραφίας για να φλερτάρει και με το μυθιστόρημα τεκμηρίων, με γλώσσα και ρυθμό καταπληκτικό, με μορφή που ακροβατεί μεταξύ του ρεαλισμού και του μαγικού ρεαλισμού. Απόλυτα εναρμονισμένη με την αποτύπωση της αληθοφάνειας, με το χτίσιμο μιας πραγματικότητας που είναι παράλληλη και έχει σκοπό μονάχο την εξιστόρησή της. Το ξεδίπλωμα του μύθου στην υπηρεσία της καταγραφής των τραυμάτων. Κι ο τρόπος που το κάνει, επουλώνει εν πολλοίς και τα τραύματα του αναγνώστη. ΄Η τουλάχιστον τα αποκαλύπτει. Που είναι η μισή ίαση.
Ναι αυτός θα ήταν ένας υπέρτιτλος, πάλι στη δυαδικότητα υπακούοντας, των δύο τίτλων, για το βιβλίο της ΄Ελενας Μαρούτσου (δεύτερη φωνή Ούρσουλα Φωσκόλου) :
Μύθος και Αυτοΐαση.
Καλή απόλαυση με ευγνωμοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου