Ο έρωτας αρκεί φτάνει να είναι αιώνιος | Έλλη Πράντζου

Μίλα μου για κάτι όμορφο

κάνε εσύ τη διαφορά.

Με λέξεις χρωματιστές

στόλισε το σκονισμένο γκρι

μιας πόλης που κοιμάται

και ξύπνα μέσα μου

μια ερωτευμένη ελπίδα.

Δώσε της το όνομά σου

γίνε εσύ η διαφορά.

Τόλμα τα δεν μπορώ τους

και κορόιδεψε τα πρέπει τους.

Μα πιο πολύ

άσε πίσω

τους δικούς σου φόβους.

Έλα να χαράξουμε στον ουρανό

τα αρχικά μας.

Να μας βλέπουμε κάθε πρωί

και κάθε βράδυ

έτσι όπως θα αιωρούμαστε

ερωτευμένοι

πάνω από τα κουρασμένα

κεφάλια τους.

Τους βαρέθηκα.

Μα δε γίνεται να απέχεις

από τους ανθρώπους.

Είναι σαν να απέχεις

από τον εαυτό σου

την ίδια στιγμή

που κλείνεσαι σε αυτόν

όσο ποτέ.

Ρίσκο είναι όλα

ένα ρίσκο που το λένε ζωή.

Φτιάξε μου εσύ μια διαφορά

Μίλα μου για κάτι τόσο όμορφο

όσο τα μάτια σου

όταν με πρωτοξεχώρισαν

ανάμεσα στους άλλους.

Μίλα μου για κάτι τόσο όμορφο

όσο το χαμόγελό σου

όταν σε ξεχώρισα κι εγώ

ανάμεσα στους πολλούς.

Έλα εμείς να διαφέρουμε

έλα εμείς να καταφέρουμε

όλα εκείνα που οι άλλοι

ονόμασαν αδύνατα.

Ρε μάτια μου, πίστεψέ με,

ο έρωτας αρκεί

φτάνει να είναι αιώνιος.

Φωτογραφία: Ευτυχία Πασχαλίδου