Πάντα είναι η πρώτη φορά όταν ερωτεύεσαι | Έλλη Πράντζου

Αν σε κοιτάει κι η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό είναι το "ναι" χωρίς να υπάρχει ερώτηση καν, τότε να ξέρεις πως σε ξεχώρισε ο θεός του έρωτα για να τακιμιάσεις με τα βίτσια του ώστε για αντάλλαγμα να σου προσφέρει προστασία από τον χρόνο.

Έχω παίξει πολλές φορές με τη φωτιά του και συνεχίζω. Κάπως έτσι στο τέλος τρελαίνω ή τρελαίνομαι. Δηλώνω όμως εθισμένη. Ποντάρω στο 2 κόκκινο και ξεφεύγω συνεχώς από το 1 μαύρο. Αν δε ρισκάρεις να καταστραφείς χάνεις. Έτσι πάει.

Θα σου έλεγα να μείνεις μακριά μου αν δε σ' αρέσει να πετάς, να γδέρνεσαι πάνω στο κορμί που ποθείς, να πονάς από ηδονή, αν δεν ξέρεις να ζητάς κι άλλο, αν δε νιώθεις τα δόντια του έρωτα στη σάρκα σου συνέχεια.

Δεν ξέρω τι πίστευες για μένα. Ίσως ήθελες να είμαι αυτή που θα δήλωνε πάντα παρούσα. Ίσως ευχόσουν να κρατήσεις για πάντα την αγκαλιά μου απαράλλαχτη στο πέρασμα του χρόνου ώστε να νιώθεις ασφαλής, πως εγώ θα σε ανυψώνω σε κάθε στραβοπάτημα για να μη φοβάσαι τον εαυτό σου. Μα έκανες λάθος. Δεν είμαι, βλέπεις, εγώ αυτή. Εσύ θα έπρεπε να είσαι αυτή για σένα.

Έχω ένα κακό. Δεν ησυχάζω ποτέ και συχνά φεύγω από ό,τι δε με κρατά. Κάπως έτσι εύκολα μπορώ να σε προδώσω για κάποιον ικανό να γίνει για μένα τα πάντα και κυρίως τρελός. Έχω αδυναμία στους τρελούς. Ειδικά στους τρελούς για μένα.

Αν σε κοιτάει κι η πρώτη λέξη που σου έρχεται στο μυαλό είναι το "ναι" χωρίς να υπάρχει ερώτηση καν τότε να ξέρεις πως σε ξεχώρισε ο θεός του έρωτα για να τακιμιάσεις με τα βίτσια του ώστε για αντάλλαγμα να σου προσφέρει προστασία από τον χρόνο.

Κάπως έτσι κατάλαβα ότι ερωτεύτηκα όταν με κοίταξε. Δεν ήσουν εσύ. Ήταν η πρώτη φορά. Πάντα είναι η πρώτη φορά όταν ερωτεύεσαι. Επιτέλους όμως ένιωθα ότι μπορώ και να αγαπήσω τόσο που ευχόμουν να με κρατήσει για να μη φύγω πάλι. Μα δεν είμαι εγώ έτσι έλεγα. Κι όμως. Πάντα ήμουν κι αυτή που γνώρισα μαζί της.

Φωτογραφία Έλλη Πράντζου