Αυθόρμητη | Βαγγέλης Μάγειρος

Γι’ αυτό αξίζει,
Να ζούμε.
Για μία έντονη,
Αυθόρμητη στιγμή.
Γι’ αυτό το άγριο,
Του χορού το βήμα.
Για μερικά σημάδια από φιλιά,
Έξω από υποφωτισμένες πόρτες.
Για ψιθύρους και λόγια πρόστυχα,
Ειπωμένα σε αυτιά δαγκωμένα.
Για αγγίγματα από νύχια κοφτερά,
Σε κάποια πλάτη χαραγμένα.
Γιατί γι’ αυτό αξίζει,
Να ζούμε.
Για μια στιγμή αυθόρμητη,
Που δεν ξέρεις πότε θα ‘ρθει.