Όλα μπορούν να συμβούν εκτός από το "εμείς" | Πράξια Αρέστη

Αν υπάρχει κάτι που σκεφτόμουν λόγικα μέσα από τον παράλογο τρόπο που σ' ερωτευόμουν κάθε μέρα είναι ότι τα πάντα μπορούν να συμβούν στη ζωή μου, εκτός από το "εμείς".

Αν θεωρείς παράλογο τον τρόπο που σ' αγαπώ θα έπρεπε να θεωρείς πιο παράλογο τον τρόπο που εσύ επιλέγεις να μ' αγαπάς. Γιατί υπάρχει μέσα σου ό,τι υπάρχει και μέσα μου με τη μόνη διαφορά ότι εγώ έχω πάψει να το πολεμώ εδώ και καιρό.

Κι αν σε τρομάζει ο τρόπος με τον οποίο σου δείχνω όλα όσα νιώθω θα έπρεπε να σε τρομάζει περισσότερο ο τρόπος που εσύ επιλέγεις να τα κρύψεις.

Θα έλθει η στιγμή που θα σε ζητήσω λίγο παραπάνω, θα υπάρξει η στιγμή που θα λυγίσω ξανά και θα σου ζητήσω να έλθεις και τότε θα είναι η στιγμή που εσύ θα επιλέξεις να αφήσεις το "εμείς" κάπου στη μέση. Θα έλθει η στιγμή που θα μ' αρνηθείς ξανά, όμως, αυτό δεν είναι τόσο τρομαχτικό πια. Το τρομαχτικό είναι που θα πρέπει ν' ακούσω πάλι όλα αυτά τα επώδυνα λόγια που μου κρατάς φυλαγμένα για να μ' αποτελειώσεις όταν θα έχω ήδη γεμίσει πληγές από την απουσία σου.

Κι αν νομίζεις ότι εσύ είσαι ο λογικός κι ο σωστός, τότε απλά κοίταξε μέσα σου καλά μήπως μπορέσεις και δεις την αλήθεια σου. Γιατί δεν είμαι εγώ αυτή που ζει σε ψευδαισθήσεις. Και μάθε καλέ μου ότι δεν υπάρχει το σε διώχνω με το γάντι. Υπάρχει το σε διώχνω και σε κρατάω. Και δεν υπάρχει καλοσύνη τόσο μεγάλη που να μπορεί να βαστάξει το αδιάφορο βλέμμα και την αποστροφή σε κάτι που αγάπησε και έδωσε τόσα πολλά.

Γιατί να σε κρατήσω στη ζωή μου αν δεν μπορώ να σε έχω; Γιατί να βαθύνω τις πληγές μου για να μη σε πληγώνω όταν εσύ με βάζεις στην άκρη χωρίς διστάγμο; Γιατί να αρκεστώ στο τόσο λίγο όταν σε χρειάζομαι τόσο πολύ;
Το τίποτα είναι τελικά καλύτερα από το λίγο γιατί το λίγο σου δεν το δίνεις καθόλου απλόχερα.

Κι αν προσπάθησα να ζήσω με το λίγο, το έκανα προσπαθώντας να σε κάνω να καταλάβεις ότι δεν μπορώ να το κάνω. Ειδικά στην κατηγορία ανθρώπων που με κατατάσσεις. Ό,τι κέρδισα στη ζωή μου το κέρδισα μόνη μου και με το σπαθί μου.
Κι εσένα έτσι προσπάθησα να σε κερδίσω. Κάνοντάς σε να δεις την αλήθεια μας, για να είσαι ευτυχισμένος, για να είμαι ευτυχισμένη.

Δεν είχα ποτέ σχέδιο ούτε σχεδιαγράμματα. Δεν έβαλα ποτέ αυτό που είχαμε σε τετραγωνισμένα κουτάκια ούτε το είδα να έχει μέλλον κι ας πιστεύεις το αντίθετο. Ήθελα απλά να θέλεις και να με παρηγορείς όταν η απουσία σου μου έπεφτε βαριά. 

Ήθελα να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και όλα αυτά που θεωρούσες λογικά για να ζήσεις μαζί μου την τρέλα του έρωτα και το έντονο συναίσθημα. Ήθελα να έμενες όταν σου έλεγα να φύγεις, ήθελα να με κρατούσες πιο σφιχτά όταν σου έλεγα ότι με πληγώνεις. Αλλά πώς να ζήσεις κάτι στο οποίο δεν πιστεύεις;

Αν ήθελα καλέ μου να αυτοβασανιζόμαι και να αυτοτιμωρούμαι θα διάλεγα άλλους τρόπους κι όχι τον έρωτά σου. Μαζί σου ήθελα την ευτυχία κι ας μην υπήρχε ποτέ κάπου στο βάθος το "εμείς" να μας περιμένει.

Και ναι όλα στη ζωή μου ευτυχώς μπορούν να συμβούν, εκτός από το "εμείς". Γιατί ανάμεσα σε σένα και σε μένα βρίσκεσαι εσύ, βρίσκομαι εγώ.